| << Vorige - Volgende >> |
Vier dagen Luxemburg 2024Lekker touren door het noord-midden van Luxemburg. Vertrek vanuit Zuid-Limburg.
|
||
|
De eerste dag
Deze keer is besloten om de rit vanuit Kerkrade te beginnen en de eerste dag er een route van te maken. Na een kilometer liep het al mis want de route volgens de navigatie kon niet gevolgd worden i.v.m. autoweg. Even stoppen om te kijken wat de beste optie is en het bleek gemakkelijk op te lossen.
Ongeveer een week voordat een grote tour op het vertrekken staat, wordt per dag een weerapp geraadpleegd. Het zag er aan het begin beroerd uit. De vertrekdag zou redelijk zijn. De dag daarop bewolkt met kans op regen en die dag daar weer op echt slecht. Veel regen en ook onweer. De weergoden zijn ons echter gezind want de voorspellingen veranderden met de dag en zag het er nu veel beter uit. Op het moment van vertrek is het in ieder geval goed te noemen. De zon schijnt heerlijk met zo nu en dan een wolkje ervoor en de thermometer tikt ruim 22°C aan.
De route die wij in Nederland volgen is vanuit Kerkrade naar Simpelveld, dan via Nijswiller naar Vaals en steken daar de grens over. De grens is slechts 18 kilometer van het startadres verwijderd. Zo snel zijn we nog nooit een landsgrens gepasseerd. De route gaat verder via Gemenich, Aubel en Battice waar de E40 overgestoken wordt naar Lambermont. We willen eens kijken bij de Brasserie d’auchouffe, de brouwerij die een goed bier brouwt. Gewoon kijken, geen rondleiding of zoiets, want hoe bier gebrouwen wordt weten we wel.
Van Lambermont rijden we via Pepinster naar het westelijker gelegen Sprimont. Dan gaan we zuiderlijker rijden tot Harre. Inmiddels rijden we al volop door het beboste heuvellandschap en genieten van de mooie rit. Vanaf Harre gaan we naar La Roche-en-Ardennes en volgen de weg langs de rivier l’Ourthe. Prachtige bosrijke gebieden zijn ons inmiddels gepasseerd en natuurlijk is ook het bekende La Roche een heel leuk pittoresk stadje omklemt in het smalle Ourthedal.
We blijven door het dal rijden tot Bérismenil en daar komen we in een open gedeelte. Het is inmiddels een dikke 25°C geworden en nu we het bos uit zijn, gaan de ritsen van de airvents en de middenrits wat open. Na tien minuten zijn we in Achouffe en hebben de brasserie snel gevonden. Het tegenoverliggende caféterras met uitzicht op de brouwerij is met deze temperaturen geen straf. De laatste kilometers moeten nog overbrugt worden.
In Houffalize doen we nog boodschappen en volgeladen rijden we rond vier uur Luxemburg in. Een half uur later zijn we op de camping waar we de trekkershut kunnen inrichten.
Op de camping is ook een gelegenheid waar je wat kan eten en drinken. Van te voren hadden we informatie gekregen waarin o.a. staat dat er een nespresso machine in de trekkershut aanwezig is. Na het eten hebben de machine gebruikt en het was nog heerlijk van temperatuur zodat we nog heerlijk buiten hebben gezeten totdat het bedtijd was.
De tweede dag
Na een goede nachtrust staan 's morgens de bestelde versgebakken broodjes al te wachten. Met een koffie erbij en de heerlijke vroege zon, is het genieten van een ontbijt.
Vandaag staat er een tocht door het Luxemburgse land op het programma. De route gaat eerst naar de grens met Duitsland en dan naar Vianden. De temperatuur loopt al snel naar 25°C wat natuurlijk heerlijk rijden is. In Vianden is er tijd voor een koffiestop bij de plaatselijke bakker. Daar het ontbijt wat completer is dan op een gemiddelde werkdag, bedanken we voor een taartsuggestie; we zitten nog vol. In de zon is het al warm aan het worden maar de parasol geeft voldoende verkoeling.
Na de stop wordt Vianden verlaten in de richting van Bettendorf om vandaar naar Beaufort te rijden. De jassen zijn inmiddels uitgegaan en in de korte hemdsmouwen is het aangenaam rijden. Dit gedeelte van Luxemburg is fantastisch om doorheen te rijden. Rotsen die ineens opdoemen als je de bocht uitkomt, geweldige vergezichten waarbij enkele tientallen kilometers ver gekeken kan worden, heerlijk afkoelende bossen en natuurlijk de prachtige wegen, stijgingen en afdalingen met prachtig bochtenwerk. Een genot om hier te rijden; wat overigens voor alle wegen in Luxemburg geldt.
Van Beaufort gaat de reis naar Echternach via de kronkelige binnendoor wegen met haarspeldbochten en volop omringd door natuurschoon. Hoewel het begin juli is, valt het op dat het heel rustig is. Weinig verkeer en weinig mensen in de dorpen en kleine steden die we vandaag aandoen. Wellicht dat de vakantieganger vanwege het onstabiele weer een andere bestemming hebben gekozen dan dit groothertogdom.
Via Echternach gaat de toer door het schitterende Mullerthal naar Larochette.
Het is nu bijna 30°C en dat brengt dorst teweeg. Natuurlijk produdeert het lichaam zweet, maar dat verdampt meteen tijdens het rijden. In Larochette is een terras aan de schaduwzijde van de weg waar een drankje wordt genuttigd. Het algemene biermerk in Luxemburg is Böfferding en dat is, zeker met deze temperaturen, een aangename dorstlesser. Enkele andere Nederlanders hebben het terras ook ontdekt, maar met een stuk of zes bezette tafels, is het absoluut geen gevecht om een tafeltje.
Van Larochette gaat de reis eerst door bosgebied om daarna op de open vlakte te rijden, nog steeds genietend van de mateloze pracht van de omgeving. Ettelbruck is de volgende plaats, waar het wel ontzettend druk is. Door de file laveren we de brommers een weg door de drukte richting de supermarkt. Na het doen van de boodschappen is het einde van de bebouwde kom al in zicht. De weg gaat verder naar Bourscheid waar onderweg even gestopt wordt om het dal met het prachtige kasteel te bewonderen.
De afdaling van het hoog gelegen Bourscheid naar de loop van de Sauer (Sûre) is geweldig. Hierna wordt de richting van Kautenbach gevolgd. Het wordt wellicht vervelend te benoemen, maar ook dit is een geweldig mooie route. De brommers moeten al de hele dag zwaar werk verrichten want telkens gaat het toch om 200 hoogtemeters die overbrugt moeten worden. Uiteraard gaat de snelheid dan omlaag. Daarentegen gaat dalen wel gemakkelijk.
Vanaf Kautenbach is er een laatste beklimming van de dag en dat is ook tevens de meest spectaculaire. Veel scherpe bochten, haarspeldbochten, sterke stijgingen in een fabuleuze omgeving. Het is genieten met volle teugen. Via Wilwerwiltz gaat de reis weer terug naar de camping. Aan het einde van de middag komen we daar voldaan aan.
‘s Avonds wordt er laat gegeten met een licht diner want de late lunch speelt nog steeds parten. Tot na tien uur kan er nog steeds buiten gezeten worden ondanks een beetje afkoeling en af-en-toe wat onweer in de verte. Vannacht zal er zeker wel wat regen vallen is de voorspelling. Erg lang hoeft hier niet op gewacht te worden. Het monotone geluid van de regen in combinatie met de indrukken van de dag zijn ruim voldoende om door slaap overmant te worden.
De derde dag
De voorspelde regen voor vandaag is waarschijnlijk vannacht gevallen. Aan het campingterrein is te zien dat het geregend heeft. Inmiddels is het droog en de broodjes zijn weer keurig op de picknicktafel gezet. De dag kan beginnen met een goed ontbijt met gebakken ei, goede koffie en verse broodjes.
De weersverwachting is gunstig en vandaag staat er een betrekkelijk korte rit van 94 kilometer op het programma. Op het programma staat ook een bezoek aan de herdenkplaats “Schumanneck”. Een plek waar in de tweede wereldoorlog de geallieerden in de barre winter van 1944 meer dan drie weken moesten strijden om een doorbraak te forceren. De temperatuur is prima, dus het volstaat om een dun windjack aan te trekken tijdens de toer.
Vanaf Wilwerwiltz naar Esch-sur-Sûre gaat het rustig aan vanwege deze behoorlijk steile en bochtige weg. Prachtig door de bossen waar opeens, enkele tientallen meters voor ons, nog een hinde met kalf de weg oversteekt. In Esch-sur-Sûre is er een koffiebreak en is er ruim tijd even rond te kijken in dit mooi gelegen plaatsje aan de kronkelende rivier. Prima koffie op een prima terras en een heerlijke rust op deze zonovergoten ochtend.
De vervolgroute gaat, zoveel als mogelijk is, langs het gestuwde deel van de Sure waarbij de weg in drie km toch weer honderdvijftig hoogtemeters maakt. Een gemiddelde stijging van vijf procent die over deze afstand de lichte bromfietsmotor aardig belast. Het gehele stuwmeer rijden wordt rond gereden waarna de weg in noordelijke richting wordt gevolgd. Hierbij moeten er twee heuvels van rond de vijfhonderd meter hoogte overwonnen worden. Naast de klim is de afdaling geweldig met langgerekte stukken en grote boogbochten. Hierdoor is het eens mogelijk om voor de brommers hogere snelheden te ervaren. Helaas met wat minder oog voor de omgeving i.v.m. de hogere snelheden.
De tweede klim gaat van Bavinge naar de 505 meter hoge Schumanneck, waarover eerder geschreven is. In het bos waar de militairen zichzelf ingegraven hadden zijn nog steeds sporen zichtbaar die versterkt worden door allerlei levensgrote fotosculpturen en andere overblijfselen of reconstructies. Op informatiepanelen is te lezen hoe het leven van strijdende partijen er uit zag, hoe ze zich staande hielden en vochten voor elk hun gedachtegoed. Het is goed verbeeld waardoor goed ingeleeft kan worden in de ellende die oorlog met zich meebrengt.
Na verloop van tijd en alles bekeken te hebben rijden we naar Wiltz. Een van de grotere plaatsen in deze omgeving. Het mist echter wat charme wat wellicht door de nabijgelegen industrie komt.
Uiteraard is tanken zo nu en dan nodig en waar België enorm veel benzinestations kent, is dat in Luxemburg wel anders. Er wordt al een tijdje in het rood gereden maar in Wiltz is voldoende gelegenheid te tanken.
Van Wiltz gaat de kronkelige route naar Clerveaux waar rond twee uur in de middag gearriveerd wordt. Het is rustig in het doorgaan drukke pittoreske kasteelstadje. In de nagenoeg uitgestorven winkelstraat is het prima zitten op een terras voor een verlate lunch. Een prima lunch wordt genoten waarna een rondgang door deze leuke stad volgt met een bezoek aan het kasteel wat andere gebouwen. Volop mogelijkheden om foto’s te maken en op plaatsen te staan waar normaal dringen geblazen is. Heerlijk !
Vanaf Clerveaux in de richting van Marnach is het leuk rijden. De steile wand van de berg noodzaakt een aantal haarspeldbochten en blijft het overzicht mooi terwijl de daken van huizen steeds kleiner lijken te worden. Dan volgt er weer een mooi bosgebied en beklimming totdat bovenop Marnach opdoemt. Hier worden de boodschappen ingeslagen die 's avonds nog verorberen zullen worden. Het is de laatste avond en er wil zo weinig mogelijk meegenomen worden op de terugweg. Het is nog ongeveer tien kilometer terug naar de camping. Dit keer zal de rit wel spoedig verlopen omdat het allemaal afdalingen zijn. De rit gaat vanaf 527 meter hoogte terug naar loop van de Clerf op ongeveer 320 meter. Nu krijgt de bromfietsmotor eindelijk een beetje rust.
Aan het einde van de middag komen is het op de camping heerlijk in de nog steeds schijnende zon. De koelkast moet morgenochtend zoveel als mogelijk leeg zijn dat is op dit moment de opdracht. Het blijft nog lang heerlijk om buiten te zitten. Het is rond de klok van half twaalf als het bed opgezocht wordt en om niet lang daarna in slaap te vallen. Dat gaat snel want het passeren van de laatste trein wordt niet meer gehoord.
De terugreis
De ene is vroeger wakker dan de andere. Inmiddels is het zonnetje al op en worden om kwart over acht de broodjes afgegeven. Na de bekende ochtendtaferelen is het tijd om in te pakken en te zorgen dat de trekkershut weer keurig voor de opvolging achter gelaten wordt. De brommers zijn bepakt en de sleutel aan de afgegeven. Nog even een laatste toiletbezoek en dan richting Nederland. De brommers worden weer gestart en gaan daarna in noordelijke richting.
De eerste vijfentwintig kilometer is Luxemburgs grondgebied, gevolgd door vijfentachtig kilometer door België. De laatste vijftien zijn voor het Zuidlimburgse gebied. Het is prachtig weer met 22°C op de thermometer en zo nu en dan een wolkje voor de zon is aangenaam brommerreis weer. In Waimes, zo halverwege de reis, is er een stop om wat te drinken en de benen te strekken.
De weg die nu gereden wordt kent nauwelijks hoogteverschillen. Er wordt gereden tussen de 400 en 500 meter hoogte waarbij het niet meer stijl naar boven of naar beneden gaat. De brommers kunnen het overwegend rustig aan doen en gaan al snorrend de richting van de Hoge Venen op. Geleidelijk aan gaat het naar de bijna zevenhonderd meter hoge Botrange, dat ook tevens het hoogste punt van België is. Daarna volgt een prachtige afdaling op een nagenoeg kaarsrechte en prachtige asfaltweg met fietsstrook van vijftien kilometer lengte tot aan Eupen.
Vanaf Eupen is het nog ongeveer twintig kilometer die langs Gemmenich, Vaals en Simpelveld naar de startlokatie in Kerkrade gaat.
Er kan terug gekeken worden op een zeer geslaagde tour door het mooie Luxemburg. Volop is er genoten van de omgeving en de camping. Tot een volgende keer.
incl. twee tourtochten ± 530 km.
|
