| << Vorige |
Vier dagen Belgische ArdennenMet een reisgenoot vier dagen bromfiets rijden in de buurt van Stoumont.
|
||
|
Als iemand contact opneemt om samen op reis te gaan, is dat zeer leuk. Een afspraak was snel gemaakt ondanks drukke agenda's, maar de periode wel laat in het (kampeer)jaar.
Het is 20 september als 's morgens de brommer wordt gestart om naar de Belgische Ardennen te gaan. Deze reis zal naar de omgeving van Stoumont gaan. Mijn reisgenoot en ik spreken af elkaar bij de Burger King in Westerlo (B) te treffen en dan gezamenlijk door te rijden. Het is prachtig weer en de opkomende zon van die ochtend belooft veel goeds.
Voor mij zijn de eerste 90 kilometer een bekende route. Zeeland heeft niet zoveel mogelijkheden om een verscheidenheid aan wegen te rijden en aangezien Antwerpen nogal oponthoud geeft, kies ik er voor om via Putte, Brecht en Oostmalle naar Geel te rijden. Dan het kanaal over om bij het kruispunt Westerlo te komen. Al ruim voor de afgesproken tijd sta ik in het zonnetje op de parkeerplaats. Zodra de Burger King open gaat is de eerste koffie voor mij en op het terras geniet ik daarvan.
De koffie is zojuist op als mijn reisgenoot op zijn Dink aankomt. Even handenschdden en wat ouwehoeren, koffietje en dan rijden.
Zoals vooraf gepland rijden we de route via Herk-de-Stad, Zoutleeuw, Hannuit, Huy, Hamoir naar Stoumont. Uiteraard hebben we de steilste weg genomen in Huy. Beter een korte pijn (17% met haarspeldbochten), dan een lange (9% gedurende langere weg). Bovenaan gekomen (met bijstappen) de kleine motortjes even wat rust gegund. We hebben nu ongeveer 85 kilometer vanaf het samenkomstpunt gereden en nog ongeveer 55 kilometer te gaan. Het gaat voorspoedig en de te rijden wegen zijn goed te rijden.
Uiteraard is België even iets lastiger om te rijden dan bijvoorbeeld Duitsland. Met name de N-wegen zijn behoorlijk druk en de fietsstroken langs de weg smal. Voor mijn reisgenoot een aparte ervaring en "even wennen". Voor mij is het reeds een bekende situatie en zie het als de 'charme' van het land. Het blijft natuurlijk wel goed uitkijken, temeer omdat de weg niet altijd helemaal goed geplaveid is. Ook dit is kenmerkend voor België en je hebt er gewoon mee te dealen!
Vanaf Huy blijf je een beetje op de hoge vlakten rijden wat ook goed te merken is aan de straffe oostenwind die we tegen hebben. Pas een kilometer of tien voor de eindbestemming bereiken we de beboste hellingen van de Ardennen, maar dat houdt ook in dat we gaan klimmen. Het hoogste punt is hier 415 meter, maar de weg er naar toe vrij gemakkelijk en niet te stijl.
Of het nu aan het zadel van de Gran Dink ligt of aan de rij-ervaring, maar de zadelpijn van mijn reisgenoot lijkt heviger. Rond de klok van vier bereiken we de camping en worden vriendelijk ontvangen door de campingeigenaresse. Na een korte kennismaking wijst ze ons een plaats aan de rivier de Lienne, waar we de tenten mogen opstellen. Het is nog steeds prachtig weer en de zon zorgt voor een aangename temperatuur. Een uurtje later gaan we naar de kantine voor een heerlijke versnapering en ons verder in te schrijven.
De camping eigenaresse is inmiddels al 37 jaar het gezicht van de camping. Ze is Zeeuwse van origine en tot voor kort bezocht ze nog regelmatig haar moeder die in Zeeland heeft gewoond maar helaas is overleden. Na twee drankjes stappen we richting de tenten om een meegebrachte maaltijd op te warmen. We laten ons de rijstmaaltijd goed smaken en terwijl de zon achter de heuvels verdwijnt, neemt het ook de heerlijke warmte met zich mee.
Na de maaltijd richten we de tent wat in en gaan dan terug naar de kantine waar we tot na tienen nog wat keuvelen, praten, lachen en genieten van de atmosfeer en elkaars aanwezigheid. Daarna is het tijd de slaapzak op te zoeken en met het gekletter van de stromende rivier heerlijk in slaap te vallen.
21 september
Vanacht was het fris en volgens mijn reisgenoot koud. De dauw op het gras en de tent laat zien dat we laat in het seizoen zijn en ook de zon is nog niet over de heuveltop heen. Gelukkig is het sanitairgebouw uitgerust met vloerverwarming en zijn de douches zalig warm. Na de fris-koude nacht is dit uiteindelijk een warm welkom.
Helaas is er geen broodjesservice op de camping, dus gaan we naar het dorp dat 5 kilometer bergopwaarts ligt. Daar is een bakker die ons van brood kan voorzien. De reis er naar toe is best leuk zo door de bossen en met enkele flinke scherpe bochten en redelijke steilte. Hoewel de bakker ook een ontbijt serveert, besluiten we het gewoon bij enkele broodjes te houden. Zelf heeft dit mijn voorkeur en ben er ook voor ingespannen. De terugrit gaat gemakkelijker doordat de weg nu bergafwaarts gaat en nog geen tien minuten later besmeren we de broodjes en wordt er water gekookt voor de warme drank.
Terwijl we de genieten van het eerste ontbijt op deze mooie camping, komen de eerste zonnestralen over de heuvel en warmen de omgeving en de mensen op. Het is nu heerlijk genieten van vers brood, wat beleg en een kopje warme drank op een driepootstoeltje in de zon. Wat wenst een mens nog meer.
Na het ontbijt gaan we ons klaarmaken voor een toer van ongeveer 150 kilometer. Vanaf de camping rijden we in zuidoostelijke richting naar Vielsalm om dan noordelijk naar Trois-Ponts te rijden. Onderweg komen we langs het skigebied Wanne, de watervallen van Coo en Francorchamps, waar we duidelijk de races horen. Even een korte break en dan naar Lac de Gileppe. Onderweg stoppen we een aantal keren en kopen we in een supermarkt onze lunch die we op een mooi plekje opeten.
Deze tocht gaat zowel door het beboste als het wat kalere gedeelte van de Ardennen. Het uitzichtpunt bij de Gileppe stuwdam is een mooi rustpunt om even af te stappen. Daarna weer verder door de groene gebieden langs Verviers naar de waterhoofdstad Spa. Het is heerlijk weer en de terrassen zijn vol en gezellig. We besluiten hier ook maar even te blijven voor een spaatje geel en de drukte van de stad aan ons voorbij te laten trekken.
De dorst is gelest, de glazen leeg en de rekening betaald. Tijd om weer op te stappen. Via de vele kronkelige wegen die soms een goed wegdek hebben, gaan we weer richting de camping. Het is nog maar dertig kilometer en met een korte stop in La Gleize breiken we aan het einde van de middag de camping.
in een supermarkt hebben wat bier en nootjes gekocht en plaatsen het bier in een plastic zak in de koude rivier. Onze koelkast. Voor vanavond staat er pasta met Griekse ballen en groente op het menu die door mij gekookt gaat worden en met een biertje erbij smaakt het goed. Ook vanavond zoeken we de gezelligheid van de kantine op en ontvluchten we de klamme kilte van de Ardeense avond.
We spreken af om morgenavond friet met snack te eten in de kantine. Dan is het zondag en voor ons de laatste avond. Makkelijker kunnen we het niet hebben. Zo gezegd, zo gedaan maar wel met de mededeling door de eigenaresse dat de kantine dan om zeven uur sluit. Dus graag om zes uur aan tafel. Natuurlijk geen probleem. Doen we.
We gaan weer naar de tent. Het is al donker maar het maantje nog bijna vol. Het voelt al weer klam en een heldere nacht is meestal koud. Mijn reisgenoot heeft van de campingeigenaresse een deken gekregen om de kou te doorstaan. Ikzelf heb wat minder last van koude door een andere slaapzak en wat warmere nachtkleding. Deze nacht doen mijn reisgenoot en ik een wedstrijd wie het meeste lawaai in de slaap kan maken. Het werd remise.
22 september
We zijn de nacht weer doorgekomen en het was iets minder fris dan de nacht ervoor. De douches zijn werkelijk een heerlijkheid op de vroege ochtend. Vandaag gaat een van ons de broodjes halen en even later zitten we deze weer heerlijk te verorberen. Het voordeel van niet te hete dagen is toch dat de meegebrachte kaas minder uitzweet en smaakvoller blijft. Koffie, thee, brood met beleg en de dag kan weer starten. We hebben geen haast want vandaag is er een korte rit van 90 kilometer.
Vandaag rijden we voor een groot gedeelte door bebost gebied en komen weinig grote plaatsen tegen. De dorpjes die we passeren op deze septemberdag getuigen weinig activiteiten. Scholen zijn al weer enkele weken begonnen, de mensen werken in de stad, en zodoende maakt het een beetje desolate indruk. De wegen die we rijden zijn rustig omdat deze niet doorgaand zijn. Soms komen we voor verrassingen te staan omdat het wegdek ophoudt te bestaan waardoor we even een ander weg moeten nemen. Het mag de pret niet drukken en de mooie omgeving zorgt voor de rest.
We rijden een heel stuk langs de rivieren de Aisne en de Ourthe met hun beboste oevers. De weg volgt over het algemeen de rivier waardoor het leuk rijden is met de vele bochten in de weg, en de rivier. Onderweg halen we een gemakkelijke lunch die we aan de kant van de weg ons laten smaken. De route die we vandaag rijden kent geen steile klimmen. Alles gaat wat gelijkmatig omhoog alleen zijn nu de afdalingen wat steiler. We bereiken Aywaille en volgen de Amblève naar Remouchamps.
Het bleek gisteren dat mijn reisgenoot nog nooit de watervallen van Coo heeft gezien. Van zijn vader had hij er ooit over gehoord en hoewel het gisteren beter op de route lag, is er vandaag nog voldoende tijd over om deze een bezoek te brengen. Halverwege de middag zijn we er en lopen naar beneden om deze te bewonderen. Altijd even een leuk rustpunt en ook nu raast het water van de Amblève met kracht onderdoor de brug.
We lopen terug naar de geparkeerde scooters en stappen weer op. Nu richting de camping maar onderweg stoppen we nog bij het overzicht van Congo. Dit is een plateau dat uitkijkt over het dal en doet denken aan de voormalige kolonie van België, Congo. Zelf ben ik nooit in Congo geweest en ook mijn reisgenoot niet. We weten niet of het erop lijkt, maar een mooi overzicht is het wel. Onze brommers doen het fantastisch en om de verschillen wat beter te kunnen duiden, ruilen we vanaf hier van scooter.
Het verschil tussen de Dink en GranDink is echt te merken. De zithouding en zit-afstand alsmede voetplaatsing zijn heel anders; voor beide even wennen. De vijftien kilometer naar de camping blijken voldoende te zijn om de verschillen te erkennen.
Op de camping aangekomen gaan we nog even op het terras van de kantine genieten. Als we vertellen dat het vannacht toch ook nog fris was en we straks willen afrekenen i.v.m. vroeg vertrek op de volgende ochtend, krijgen we de optie om gebruik te maken van de blokhut. De kantine sluit vroeg en kunnen we op de veranda de avond doorbrengen. Als we willen mogen we er ook slapen. Dit komt goed uit want dan kunnen we vanmiddag de tent droog inpakken. Dus na een drankje hebben we de boel ingepakt en naar de blokhut gebracht.
Rond half zes zaten we weer in de kantine en om zes uur was de bestelde maaltijd klaar. Heel erg lief van de campingeigenaresse om ons zo in de watten te leggen. We hebben genoten van de reis, de camping en haar faciliteiten en niet te vergeten, de ruimhartige gastvrijheid.
's Avonds genieten we nog op de veranda van de blokhut na van deze reis. Halen de bevindingen en wat we gezien hebben nog eens aan en consumeren de laatste restjes van de gedane boodschappen. Morgen vertrekken we van de camping om de terugreis te aanvaarden. Vanavond slapen we in de blokhut en om de beurt zullen we laten horen dat we slapen.........
23 september
Het is nog donker als we wakker zijn en naar de douche lopen. Het is vannacht een beetje fris geweest aan de hoeveelheid dauw te zien. De thermometer op de brommer geeft bijna 14°C aan, dus op zich niet koud. Rond half acht zijn we bezig om alles te verpakken en op de scooters te binden. Het is nog stil op de camping als we de brommers starten en naar de weg rijden. We rijden richting Remouchamps waar we ontbijt en lunch inkopen. Het ontbijt gebruiken we op de parkeerplaats en de lunch, dat zien we dan wel. Het is licht bewolkt en we zullen onderweg wat te maken krijgen met regen, is de voorspelling.
We gaan weer rijden en rijden via Comblain-au-Port en Nandrin naar Huy en door naar Hannuit. We pakken 65 kilometer in één ruk door wat betekent dat we bijna in Hannuit staan als we de brommers even in een doodlopende zijweg parkeren. Even benen strekken, wat eten en drinken en dan door naar Aarschot, ongeveer 50 kilometer verderop. Daar zullen we afscheid van elkaar gaan nemen en dan ieder ons eigen weg. Ik het westen in en mijn reisgenoot noordwaarts.
Tussen Hannuit, Tienen en Aarschot is het allemaal nogal rechte weg en weinig interessant. Het gaat snel, dat is het enige positieve aan deze druk bereden weg. Rond het middaguur bereiken we Aarschot en gooien de tanken de laatste keer vol deze reis. Bij het benzinestation eten we onze lunch en dan is het tijd voor het afscheid. Het was mooi, leuk en gezellig en hebben een hoop gezien en genoten. Voor herhaling vatbaar. We starten de brommers weer en rijden nog twee kilometer achter elkaar aan tot de afslag Lier. Hier sla ik af en de reisgenoot rijdt nog wat verder tot de afslag naar Westerlo.
Door vanaf Lier met een grote boog rond Antwerpen te rijden kom ik in Brasschaat. Vandaar via Zandvliet de Bathse polder in om dan via Krabbendijke, Kruiningen, Kapelle, Nisse, s-Heerenhoek en Nieuwdorp weer thuis te raken. Het is een paar minuten over vier als ik voldaan het tuinpad oprij.
Zeker tot een volgende keer.
Ongeveer 780 kilometer verreden
|
