| << Vorige - Volgende >> |
Drie daagse Vlaamse Ardennen 2024Mooi gebied voor brommer en berijder. Lage heuvels, stevig klimmen, mooie vergezichten en kasseien.
|
||
|
De voorbereiding
Deze website is opgezet als een naslagwerk voor mijzelf, met als doel te laten zien dat brommerreizen goed mogelijk zijn. Dat ze écht anders zijn, en zo proberen de lezers ook enthousiast te maken met deze reisvorm. Een tweede stap is dan om op een laagdrempelige manier hiermee kennis te maken.
De Vlaamse Ardennen is het gedeelte tussen Oudenaerde en Geraardsbergen in België. Het is een laag heuvelgebied (tot ± 150 meter hoogte) met rechte klimmen en afdalingen. Bossen en mooie vergezichten maken dit gebied in combinatie met de vele rustige landwegen tot een ideaal gebied voor brommer en bestuurder. De kwaliteit van het wegdek noopt soms tot ingehouden snelheden waardoor een heel ontspannen rit gemaakt kan worden. Vooraf zijn de routes uitgezocht en twee maal voorgereden. Deze rit staat open voor iedereen en voor ieder budget. Dit omdat de twee overnachtingen op verschillende wijze ingevuld kunnen worden. Vooraf hadden de deelnemers zich aangemeld en werden uitvoerig geïnformeerd over allerhande praktische zaken.
Helaas wordt er nogal wat regen verwacht voor de aankomende drie dagen, iets waar helaas niets aan te veranderen is; hooguit aan het humeur. Het advies om regenkleding aan te doen is ter harte genomen. De vooruitzichten waren buitengewoon slecht, maar achteraf gezien hebben we veel geluk met het weer gehad.
De eerste dag: 24 mei 2024
Er zijn mede-reizers uit de provincie Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht en Zeeland. Bij het beginpunt in Bosschenhoofd heeft ieder er al een rit op zitten en zijn de brommers al warm gedraaid. Na een gezellige kennismaking onder het genot van een kopje koffie, wordt opgestapt voor het eerste deel van de reis.
 Deze reis gaat vanaf het startpunt via Rucphen, Schijf en Achtmaal naar de grens met België. Dit is ongeveer achttien kilometer zodat we binnen het half uur Nederland achter ons laten in de richting van Brecht. Onderweg komen we langs diverse percelen met kunstig gesnoeide bomen en struiken. Helaas is het inmiddels gaan regenen, maar het zijn geen plensbuien. Na ongeveer een uur rijden houden we in de buurt van Oelegem even halt onder een viaduct. De benen strekken en even uit de regen is met een korte stop een welkome afwisseling en even aangenaam.
Helaas moeten we weer de regen in, maar de volgende stop is al over ongeveer 10 kilometer. Daar houden we een lunchpauze van een uur. Het is de mooie stad Lier.
Lier is mooier als het zonnetje schijnt. Dit geldt trouwens voor alle steden. We besluiten om op het terras van een plaatselijke horecazaak wat te drinken en te eten. Het is niet koud en iedereen heeft een regenpak of motorpak aan. Daarom is voor het terras gekozen omdat binnen zitten in zo een geval vereist dat de regen- en motorkleding uitgaat. Anders is het gewoonweg te warm! Het regent nog steeds maar we zitten droog onder de parasols op het terras en genieten van de eenvoudige lunch.
In de verte zien we dat de lucht het steeds lichter wordt. De regen wordt minder en we verwachten, evenals de weerradar op de telefoon, dat het weldra droog zal worden. We besluiten nog wat te bestellen in afwachting van de regenstop die niet lang op zich laat wachten.
Een klein uurtje later dan gepland zijn we voldaan en reisvaardig. De regen is inmiddels gestopt en de bewolkte lucht wordt witter en lichter. Goed gemutst laten we Lier achter ons in de richting van Mechelen waar we een half uur later langs rijden. In de verte zien we de toren van de Sint-Romboutskathedraal maar vermijden het centrum. Na drie kwartier rijden we de brug over de Zenne over en laten de drukte van de stad achter ons op weg naar Asse.
Vanuit Asse gaan we een eerste kennismaking doen met de Vlaamse Ardennen. De Putberg is 70 meter hoog met een deel kasseienstraat. De gemiddelde stijging is met 4,7% niet ernstig en goed te nemen voor de beladen brommers. De afdaling met ver uit-elkaarstaande kasseien is met het natte wegdek een wat grotere uitdaging. Maar ook de afdaling (tot 7%) gaat rustig en ieder is voor deze eerste test geslaagd.
De volgende plaats is Affligem. Waar kennen we deze naam van ? Men hoeft niet te twijfelen aan het antwoord want de grote koperen brouwketel op de rotonde zegt genoeg. Ruim tien kilometer later bereiken we Ninove, waar boodschappen worden ingeslagen voor de kampeerders.Het is nog maar tien kilometer naar het eindpunt. Twintig minuten later zijn we er.
Voor degene die in het provinciaal domein geboekt hebben, zit de eerste tour er op. Diegene die elders geboekt hebben, waaieren uit naar hun eindbestemming en beloven morgen zeker op tijd weer bij de receptie te staan. Men heeft, ondanks de regen, genoten van dit traject. Inmiddels schijnt de zon en wordt bij de trekkershut op de picknickbanken genoten van een heerlijke pasta.
Morgen een hele tour rijden door de Vlaamse Ardennen. Vroeg naar bed? Denk het niet!
De tweede dag: 25 mei 2024
Het slaapt anders dan thuis. Een vreemd bed in een vreemde omgeving, kortom; het is anders dan anders. Vakantie, wordt het genoemd.
Het is al licht als we opstaan en na de persoonlijke verzorging komt de inwendige verzorging. We halen verse broodjes in de winkel en beleggen die met de boodschappen die gisteren zijn ingekocht. Een kopje koffie erbij en de dag kan beginnen. Helaas motregent het een beetje maar de vooruitzichten zijn positief. Op de afgesproken tijd staat iedereen bij de receptie voor de toertocht door dit niet-toeristische gebied van België. Voordat we goed-en-wel beginnen, is de regen opgehouden.
De reis begint rustig met wat vlakke stukken en volgt de hoogstaande Dender (vanwege de vele regenval) in de richting van Zottegem. De eerste stop is na 25 kilometer op de Paddestraat in Velzeke. Hier wordt even gestopt en verteld wat er zo bijzonder is aan dit gebied en deze straat. Het is natuurlijk ook lekker om even de benen te strekken en na een tiental minuten weer verder te rijden. Een deel van de weg is de oude Romeinse weg. Volgens enkelen was er sedertdien ook niets meer aan gedaan. De vering moest nogal wat doorstaan en zeker de berijders. Na een kwartier komen we langs een molen en ook daar wordt even aandacht aan besteed en wat over deze bijzondere molen verteld. Enkele kilometers verder is er een koffiestop ingepland in een gastvrij dorpscafe.
Een koffiestop kost altijd wat meer tijd in groepsverband dan individueel, maar wie heeft er haast? We zijn al op rijwielen waarvan de snelheid sowieso laag ligt en om nog wat van de mooie omgeving mee te krijgen, rijden we geen "volgas". In het café wordt het steeds drukker met lokale gasten die waardering hebben voor onze brommertocht en worden vriendelijk vaarwel gegroet terwijl we wegrijden.
We volgen de Zwalmbeek tot de Bovenschelde en rijden over de brug van de Derde Jagers te voet. Een binnenvaartschip glijdt rustig door het water van deze rivier terwijl de vijf bromfietsers over de brug rijden. Na enkele kilometers is er weer een stuk kasseienweg. Iemand besluit gas te gaan geven over de kasseien zodat het schokken wat minder wordt en haalt de rest in. De kopman weet echter de weg en stuurt zijn brommer en de anderen op het naastgelegen fietspad van beton. Rijdt een stuk lekkerder. Hiermee wordt de uitbraak dus min of meer bestraft, want waar is de rest nu ineens gebleven vraagt de demareur zich af ? Even later ziet hij de groep linksaf slaan en besluit maar weer aan te sluiten. We stoppen even in Mullem; het gele dorp.
Over dit dorpje met rijke historie is veel te vertellen. Het is uitgeroepen tot één van de mooiste dorpen van Vlaanderen en dat is zeker en vast. Het is mooi gelegen in bosrijk gebied en de geel geschilderde huizen vallen daardoor ook extra goed op. Pittoresk en knus zijn misschien wel de meest toepasselijke bewoordingen. Via de binnendoorwegen bereiken we Oudenaerde; de provinciestad.
 Op de Grote Markt besluiten we brommers te parkeren en even rust te gunnen. Het is een prachtig plein met het stadhuis en omringt door gebouwen met mooie gevels. We hoeven niet ver te zoeken naar een eetgelegendheid en vleien ons neer op geriefelijke terraszetels. Inmiddels is de zon volop aanwezig en is de temperatuur naar bijna 20°C gestegen. De parasols zeven het zonlicht tot een aangename warmte en binnen mum van tijd worden de menukaarten doogespit.
"Gezelligheid kent geen tijd", luidt het spreekwoord. Dat geldt zeker voor deze kleine groep Nederlandse bromscooterberijders. Allerhande verhalen over en met scooters passeren de revue terwijl we de aangevoerde maaltijden en bijbehorende dranken goed laten smaken. Het is al half drie als we voldaan op de scooters plaatsnemen en Oudenaerde verlaten.
Nu begint het heuvellandschap andere vormen aan te nemen. De dikwijls rechte wegen over de heuvels zorgen voor stijle stukken in afdalingen en klimmen. Sommige stukken zijn bekend van de Ronde van Vlaanderen zoals de Ladeuze en de Varent. Maar dat er geklommen en afgedaalt moet worden is zeker. De sterkste afdaling is de Paterberg met 20% en dat op kasseien. Nu wordt meteen begrepen waarom de deelnemers vooraf op een goed werkende achterrem geattendeert zijn. Het zijn hele belevenissen en de omgeving is prachtig.
Na dit stuk komen we op de Ronde van Vlaanderenstraat. Deze 1200 meter lange straat is opgedragen aan alle winnaars van deze wielerklassieker en staan vereeuwigd op het wegdek en een aantal monumenten en infopanelen. En nu we het toch over deze wielerkoers hebben, mag natuurlijk een rit over de oude Kwaremont niet ontbreken. Deze kasseienweg met grote tussenruimte tussen de stenen is een ware uitdaging; ook voor onze scooters. Men zou er dorst van krijgen.
Dat komt dan weer goed uit want acht kilometer verder is het Kluisbos met de Kluisberg (Mont de l'Enclus 144 m.). Eerst moet er echter wel geklommen worden en met stijgingspercentages van 10 tot 14 procent, is het een behoorlijke klus voor onze 50 cc motortjes. Bovenaan worden we echter beloond in de vorm van een zonovergoten terras met uitkijktoren.
 Het is al bijna half zes als we het terras verlaten en besluiten rechtstreeks terug te rijden naar Geraardsbergen. De afstand is ongeveer 35 kilometer, dus een uur later zitten we aan de rivier de Dender bij een echt Belgisch frietkot aan de patat. We hebben de dag gehad en zijn voldaan en lichtelijk vermoeid van de vele indrukken en de reis. We rijden allemaal weer terug naar onze slaapplaatsen en zien elkaar voor de terugreis om 09.30 uur bij de receptie.
De derde dag: 26 mei 2024
De dag begint ongeveer zoals de dag ervoor. Dezelfde rituelen en ook hetzelfde weertype. Na het ontbijt en de persoonlijke verplichtingen is het tijd om in te pakken en de scooters weer te beladen. Op de afgesproken tijd verlaten we het provinciaal domein met een goed gevoel. Uit voorzorg in regenkleding en dat blijkt al snel geen overbodige luxe. De rit gaat naar Antwerpen en daarvoor moeten we de Schelde overvaren met een pont. Er zijn wel andere mogelijkheden, maar die zijn lastiger. Het enige is dat de laatste ochtend-afvaart op zondag om 12.00 uur is gevolgd door een pauze van een uur en tien minuten. Er is daarom sprake van enige tijdsdruk.
Met de gebruikelijke brommersnelheid (tegen maximum) rijden we het eerste gedeelte nog behoorlijk in het heuvelgebied. Af en toe een klim waardoor de kracht van de bepakte brommers toch wat teruglopen gaat. Hoe dichter we bij de Scheldeoevers komen, hoe meer we afdalen. Eenmaal de Schelde over wordt het allemaal vlakker met soms wat "vals plat". In Lokeren houden we een tankstop en kunnen de benen weer gestrekt worden. Erg veel tijd is er echter niet want er zijn nog drieëndertig kilometers te gaan en het is al elf uur geweest. Gelukkig heeft niemand zin om ruim een uur op een veerpont te wachten, dus stappen we weer op.
Van Lokeren, via Waasmunster naar Temse gaat voorspoedig. Er is geen vertraging, maar gaan we de pont halen? Doorrijden en blijven rijden is het advies. Nog even een sanitaire stop tussendoor is noodzakelijk, maar snel daarna weer verder. Om 11.59 uur rijden we de parkeerplaats van de Scheldelei op. Het wordt nipt en de bootsman heeft de slagboom al in de handen als de eerste brommer de gangway van het ponton oprijd. Gelukkig we kunnen nog mee en zodra de laatste brommer op de standaard wordt gezet zijn de trossen al los en vaart het kleine pontje de brede Schelde over.
 Aan boord spreken we hoeveel geluk we hebben gehad. Geluk met het weer; ondanks de regenbuien die er waren. Geluk met de brommers die zonder al te veel panne de reis hebben doorstaan. 'En zonder geluk vaart niemand wel'. Veel toepasselijker kan je niet zijn op een veerpont.
Binnen vijf minuten legt de stalen vlet aan aan de wal en rijden we Antwerpen-Hoboken binnen. Meteen even stoppen om wat langer te genieten van een staande positie. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen, maar schijn bedriegt.
De weersvoorspellingen zien er niet rooskleurig uit. Er naderen fikse buien die aan het einde van de middag over Nederland zullen trekken. We willen de buien voor blijven en besluiten geen eindbreak in het Antwerpse te houden. De man die deze tour gemaakt heeft zorgt ervoor dat we vloeiend door de stad geloodst worden met als eindbestemming het kruispunt Bareel. Hier scheiden de wegen en na een hartelijk afscheid en de hoop op een vervolg beëindigen we de Vlaamse Ardennentour 2024.
inclusief tourtocht ± 540 km
|
