| Volgende >> |
5 dagen BeNeLux en DuitslandMidden Ardennen, Luxemburg, Moezel, Ahr, Eifel en Noordelijke Ardennen
|
||
|
Voorbereiding kampeertocht 2022
In het jaar 2021 heb ik een korte kampeervakantie in Nederland op de brommer gedaan. Toen heb ik de reis ingekort vanwege de koude nachten. Dit heeft mij geleerd om kampeer-activiteiten alleen nog in de maanden mei t/m september te ondernemen.
De smaak van brommer rijden heb ik helemaal te pakken. In de vele dagtochten, van soms meer dan 350 km, en enkele meerdaagse tochten, heb ik ervaringen opgedaan. Ervaringen in lang op de brommer te rijden, navigeren, rijden in buitenland, drukke steden en heuvelachtig terrein. Wat kan de scooter aan, en wellicht belangrijker, wat kan ik aan.
Dit jaar is mijn voornemen om wederom een kampeertocht te gaan verrijden, alleen waar naar toe?
Als ik andere (ervaren) scooter toerrijders vraag om advies, komen de volgende gebieden als eerste los. Deze zijn de Ardennen, de Moezel en de Eifel, gevolgd door Zuid-Limburg, de Vogezen en het Sauerland. Daar de eerste drie genoemde gebieden met een beetje fantasie in een driehoek ten opzichte van elkaar liggen, is een toer snel bepaald. Nu eerst de voorbereidingen zonder de kampeermiddelen, want de kampeerartikelen die ik vorig jaar gemist heb, zijn inmiddels aangeschaft. Het is daarom alleen de toer zelf. Waar wil ik rijden en wat wil ik zien / ervaren, welk tempo en hoeveel dagen.
Wat ik wil ?
1. Rijden door de Ardennen (heuvels)
2. De Moezel afrijden vanaf Trier naar Koblenz
3. Door de Eifel rijden
Welk tempo ?
- de eerste en laatste dag maximaal 300 km
- tussenliggende dagen ongeveer 200 km
Als ik de route in Google inbreng vanaf mijn huis naar Trier dan Koblenz en door naar Monschau en weer terug naar huis, is de route iets minder dan 1.000 km. Google plant de route dan via Maastricht en niet via de Belgische Ardennen. Dit is juist één van de drie dingen die ik wil, dus zoek ik naar het midden van de Belgische Ardennen en veronderstel dat dit ergens tussen Namen en de Luxemburgse grens moet liggen. Als ik vanaf huis naar Bastogne (Bastenaken) plan, geeft maps 287 km aan. Een prima afstand om een eerste dag mee te beginnen.
Ik vertrek vanuit Vlissingen en heb twee opties nl. de veerboot naar Breskens of via Antwerpen. De veerboot vaart 'op tijd' en de overtocht inclusief in- en uitschepen duurt een half uur en de kosten bedragen € 5,85. Deze drie zaken houd ik in gedachten, want voor die prijs kan ik ruim 80 kilometer (om)rijden, voor de tijd op het veer zou ik ongeveer 25 km kunnen rijden en als ik niet afhankelijk ben van een boot, kan ik starten wanneer ik wil.
Vervolgens bekijk ik het alternatief (via Antwerpen) en constateer dat de totale afstand gelijk is aan de route met de veerboot. Ik ga daarom voor de optie over Antwerpen.
Uit ervaring weet ik inmiddels dat het havengebied niet interessant is om doorheen te rijden en door het centrum van Antwerpen veel oponthoud geeft. Ik wil daarom een andere route die oostelijk van de stad Antwerpen ligt. Dit brengt mij in gedachten weer naar autovakanties van vroeger. Via de N11 Hoogerheide, Putte en Brasschaat. Met de scooter wel te doen en vanaf Brasschaat naar Schoten, dan Wommelgem en afzakken naar Lier. Uiteraard geeft Google aan dat ik het beste via het Albertkanaal kan rijden, maar dit is niet toegestaan voor bromfietsers B. Van Lier naar Aarschot, Tienen en dan het Waals gewest binnenrijden naar Hannuit. Vanaf Hannuit is het nog iets meer dan 100 km naar Bastogne, dus bekijk ik de campings rond de route. Ik vind er één in Tenneville (pont de Berguème) die ongeveer twintig km van Bastogne ligt. Hier ga ik me op focussen en zet de route uit.
Er zijn drie opties qua routing maar ik kies voor de meest voor de hand liggende via Huy. Daar is de zogeheten 'muur van Huy' die in de wielrensport als meest zware bergetappe van België geldt. Een uitdaging die ik graag aanga! Ik plan dus de route via de muur van Huy. Oei!
Na deze bergetappe blijft het met wat kleine hoogteverschillen aardig te doen zodat ik via Hotton en La Roche-en-Ardenne uiteindelijk op de camping zal uitkomen. De eerste dag is gepland.
De tweede dag plannen gaat op dezelfde wijze. Ik begin met Trier in te geven vanaf het camping-adres. Vervolgens is het dan de Moezel volgen naar Koblenz. Dit zou 290 km zijn, en dat is te ver voor de tweede dag. Ik moet dit dus terugbrengen naar 200 km en kom uit bij een camping in Erden tussen Bernkastel-Kues en Traben-Trarbach. Langs de Moezel rijden vanaf Trier kan bijna niet missen, maar hoe in Trier te komen?
Google geeft een redelijke route aan dwars door Luxemburg. Deze zal ik wel rijden omdat ik ooit ook nog een toer door Luxemburg wil doen en dan de vele mooie plaatsen bezoeken. Dus de snelste route, veelal over N-wegen, is momenteel prima. Mooi! Dag twee ook gepland.
De derde dag is vanaf de camping naar Koblenz (Deutsches Eck) en dan de Rijn volgen tot de hoogte van de Eifel is bereikt. Ik ga weer op zoek naar een camping en vind campingplatz Katzenloch, even voorbij Rheinbach. Totale afstand 187 km; de derde dag is weer gepland!
De vierde dag zou ik weer in de Belgische Ardennen willen uitkomen, maar nu aan de noordzijde. Ik plan daarom een route vanaf de camping Katzenloch naar Luik (Liège). De route die Google aangeeft is nogal vlak, noordelijk en niet via de Eifel. Ik ga de route aanpassen via Heimbach en Simmerath zodat ik door de Eifel ga. Naast brommerrijden, wandel ik ook veel. Ik zou daarom ook wel eens een (touw)brug lopend willen oversteken. De route plan ik daarom via de Victor Neels Brug. Onderlangs Monschau, bij de hoge Vennen, ga ik de grens over om via Malmedy, Stavelot en Stoumont naar Proviciaal domein Wegìmont te gaan (de laatste camping). Totaal een kleine 180 km, dus voldoende tijd om rond te neuzen.
De laatste dag is weer een dag waarin veel kilometers gereden mogen worden. Om het nog even af te leren zal ik via Zuid-Limburg en de Voerstreek naar Hasselt Noord en Antwerpen Noord het grensplaatsje Putte weer bereiken. Dan via de bekende weg terug naar huis. Die dag zal nog ongeveer 280 km worden afgelegd.
De route is gepland en de kampeeruitrusting compleet. Zondag 12 juni zal ik willen vertrekken om op donderdag 16 juni veilig thuis te komen.
dag 1.
Oost Souburg (NL) naar Tenneville (B)
Het slapen ging vannacht niet zo heel lekker, zodat ik al vroeg wakker was. Het plan is hierdoor wat gewijzigd. In plaats van 07.30 uur vertrekken, is dit 06.10 uur geworden. Op zich geen probleem en een beetje extra tijd kan nooit veel kwaad; je weet immers niet wat je onderweg te wachten staat. De tweewieler 'Mycko', mijn trouwe Kymco GranDink 50cc, staat al bepakt in de garage en na het plaatsen van GSM en nog wat kleine zaken start ik de motor. Dit gaat zoals gebruikelijk vlekkeloos en even later rij ik de straat uit op weg naar de Belgische Ardennen. Zodra ik het dorp uitgereden ben, heb ik de eerste wegomlegging i.v.m. asfalteringswerkzaamheden. Maar hier ken ik de weg, zodat ik de voorgestelde omleiding in de wind sla en mijn eigen gekozen weg ga.
Vandaag is de route uitgestippeld en als alles meezit is camping Pont de Berguème in de buurt van Tenneville (B) het eindpunt. Een reis van ca. 280 kilometer. Op deze camping heb ik zo'n twintig jaar geleden ook gestaan en ben nieuwsgierig of deze nog herkenbaar voor mij is.
De route tot Antwerpen is bekend terrein, hoewel ik de door Maps geadviseerde (fiets)route niet zal volgen. Deze is door het havengebied en een deel van het centrum en die wil ik beiden vermijden. Mijn route is gepland via Hoogerheide, Putte, Brasschaat, Wijnegem en Wommelgem.
Als 'zuunige Zeeuw' heb ik berekend dat ik met de tankinhoud eenvoudig het Belgische grondgebied kan bereiken zodat de benzineprijs iets gunstiger is. Deze passeer ik bij het plaatsje Putte.
 Zodra ik de grens gepasseerd ben neem ik de eerste benzinepomp en daar aangekomen draai ik de sleutel naar de tankpositie zodat de klep open schiet. Helaas, deze schiet niet open. Nog eens proberen en dat nog een aantal maal herhalen haalt niets uit. De tankdop blijft dicht. Ook de hulp van het inmiddels tevoorschijn gehaalde zakmes mag niet baten zodat er maar één ding op zit. De neus demonteren en kijken wat er aan de hand is.
Een twintigtal minuten later is het euvel, een losgeschoten bowdenkabel, gevonden. Na de kabel een betere 'loop' en deze positie gefixeerd te hebben met wat tiewraps, alles weer gemonteerd en toen eindelijk kunnen tanken. Pech onderweg kan gebeuren en kost je wat tijd. In dit geval een klein uurtje. Hopen dat het hierbij blijft!
De reis gaat voorspoedig en de drukte van een stad vermijd ik door deze oostelijke route te kiezen. Jammer dat het viaduct over de E313 (Boudewijnweg) totaal is verdwenen. Slechts drie pijlers verraden dat hier ooit nog eens een viaduct moet komen. Vreemd dat Maps deze route wel al kent. Ik kijk naar alternatieven en die zijn er oostwaarts en westwaarts, ik kies de oostelijke weg en even later ben ik weer 'en route' en op weg naar Lier.
Lier is een verrassend stadje zoals ik dat vanaf de scooter kan beoordelen. Pittoresk en naar mijn idee zeker de moeite eens waard om dit later te gaan ontdekken. Het doet me een beetje aan Brugge en Gent denken, maar dan wat compacter. Onthouden voor een dagtocht!
Nu ik Lier gepasseerd ben in de richting van Aarschot en Tienen kom het echte vlakke land van België. De kaarsrechte N223 die ik volg tot Tienen rijdt vlot en goed door. Deze vlakke omgeving wordt af en toe afgewisseld met in de verte een kerktoren of andere gebouwen. Geen hoogbouw of sky line van steden en voor me in de verte de eerste heuveltjes. Zodra ik Tienen gepasseerd ben laat de scooter weten dat het 'valse plat' is aangevangen en de extra kilo's de krachten doen afnemen. Nu komen de eerste rechte en langgerekte heuveltjes en daalt de snelheid soms onder de 40 km/h.
 Relaxed en met mijn verhoogde rugsteun doordat een tas met kampeermiddelen achterop gebonden is, ook zeer comfortabel, laat ik de omgeving tot mij doordringen. Ik geniet van de rit en het rijden op "N"-wegen bevalt mij zeer goed. Toegegeven: Belgische weggebruikers zijn best allert op de (brom)fietsers. Via de eerste vals platte heuveltjes en de rechte heuvelwegen, kom ik in Hannuit aan; ik bevind me dus inmiddels al in het Waalse gewest.
 Één van de dingen die ik nog eens wilde, is de 'muur van Huy' beklimmen op de scooter. Het is een uitdaging; althans voor de Kymco. Als de GranDink dit kan, kan deze meer dan ik verwacht.
De muur van Huy is een zeer bekende bergetappe voor wielrenners. In de 1.400 meters die de weg is, stijgt deze 136 meter. Gemiddeld dus al 9,7%, maar vergis je niet. Er zit halverwege de weg een sterk stijgend deel met haarspeldbocht waarbij de klim van 10 naar 17% gaat. Hier zit ook het venijn in. De haarspeldbocht is kort en gaat gruwelijk omhoog, dus de snelheid is al erg laag om goed deze bocht door te komen. Vervolgens stijgt de weg vanaf de helft van deze bocht met 17%. Dit was te veel voor de Kymco en moest ik 'meesteppen' om de snelheid niet lager dan 5 km/h te laten komen. Bovengekomen even een weesgegroetje (hand opsteken naar andere weggebruikers) gedaan en een foto gemaakt.
 "Amai zeg" wat een klim. Vanaf Huy rij je een tijdje op een plateau vooraleer de Ardennen volgen. Een gebied van vals plat, sterke stijgingen en dalingen volgt naar Durbuy en verder naar Hotton. Daarna rij ik via de loop van de rivier de Ourthe naar La-Roche-en-Ardenne. Dan nog een sterke klim om daarna via de geasfalteerde landwegen naar Tenneville te gaan. Het is dan nog 3 kilometer naar de camping en daar aangekomen opbouwen en even rust voor scooter en bestuurder. Even douchen en dan op het terras een Belgische blonde consumeren terwijl de thermometer 26°C aangeeft.
's Avonds even een Belgisch frietje eten bij Regina, bekend van vroeger, en dan???? Ik zie nog wel.
Het was een mooie dag, heel veel genoten en verschillende dingen gezien. Onderweg voldoende tijd voor natjes en droogjes gehad. En de kilometerteller van Mycko? Die is vandaag met 293 verhoogd.
  dag 2.
Tenneville (B) - Erden (D)
De rustige, kalme geluiden van vogels met op de achtergrond het zachte kletteren van stromend water kunnen niet verhinderen dat ik vroeg wakker ben. Het zonnetje is nog niet zo lang op deze 13e juni. Gisterenavond lag ik al vroeg in de slaapzak en als je, net als ik, geen langslaper bent, ben je dus vroeg wakker. Ik blijf wat luisteren naar de natuur die steeds meer wakker wordt en besluit dan maar op te staan. Een nevel van optrekkend dauw door de inmiddels krachtige zonnestralen onttrekt zich van de aardbodem en zorgt voor een prachtig beeld. Snel de telefoon pakken en een foto maken.
 Thuis loop ik om de dag acht km, dus nu ik zo vroeg ben ga ik maar wat wandelen. Na een mooie wandeling ga ik plaats maken voor een eventuele volgende kampeerder. In de tussentijd maak ik een kopje thee en drink dat op. Ik ben vergeten inkopen te doen voor het ontbijt en de camping heeft in dit jaargetijde geen broodjesservice. Een leermoment voor vandaag. Helaas kan ik ook pas om 09.00 uur van de camping af omdat het bureel niet eerder open is. Tweede leermoment van de dag ! Het is dan ook exact 9 uur als ik me bij het bureel meld waarna ik enkele minuten later het campingterrein afrij.
Nu zou ik de N3 naar Bastogne kunnen nemen, maar dit is een hele drukke weg die op sommige delen autoweg is. Dus voor mij als bromfietser niet zo geschikt. Daarbij heb ik inmiddels ook geleerd dat N wegen die slechts één cijfer erachter hebben drukker zijn dan de driecijferige N-wegen, dus verkies ik die laatste. Via een mooie binnenweg met prachtige stijging en afdaling kom ik op de N286 en daarna de N854 en N834 die me in Bastogne doet uitkomen. Bij de plaatselijke supermarkt doe ik enkele inkopen en nuttig op de parkeerplaats even een 'petit dejeuner'. De boodschappen zijn gedaan, de maag gevuld en verder gaat de rit. Inmiddels rij ik op de N874 en neem de N821 waarna ik op de N84 richting Luxemburg ga die op de grens wijzigt in wegnummer 15.
 De reis gaat dwars door Luxemburg via Pommerloch, Esch-sur-Sure, Ettelbruck, Diekirch, Bettendorf en Wallendorf waar ik de aan de Luxemburgse zijde de Sauer blijf volgen tot aan Wasserbillig. Omdat ik wellicht ooit nog eens een Luxemburgtoer wil maken, zal ik dit groothertogdom alleen doorreizen. Bij Wasserbillig stroomt de Sauer in de Moezel en vandaar af volg ik de Moezel in de richting van Trier.
Mijn idee is om de bepakte scooter samen met de Porta Nigro op de foto te zetten. Hoe ik het ook probeer, ik kom niet in de buurt van deze, uit de Romeinse tijd, stammende poort. Wellicht dat het lopend kan, maar heb weinig zin om 150 kg te duwen in de inmiddels hoog opgelopen temperatuur. Steden en ik zijn geen vrienden van elkaar. Dat weet ik en bemerk ik nu ook weer. Het drukke, soms chaotische verkeer, in combinatie met geboden en verboden, nopen mij het fotomoment over te laten gaan. Ik laat de stad achter me en de rust keert weder; ook mijn eigen gemoedsrust. Ik bevind me nu tussen de druivenvelden en vind dit stiekem veel mooier en ook een foto waardig.
  Van enkele globetrotters, zowel motorrijders, fietsers als brommerfanatisten, heb ik tips en adviezen gekregen over de 'mooiste' Moezelwegen. De ene vindt het noordelijke gedeelte, de andere de zuidelijke route mooier. Ik ga nu iedere keer als het kan de Moezel over via een brug. Zo rij ik dan weer de noordelijke, dan weer zuidelijk van de rivier. Op deze manier zie ik de dorpjes vanaf de overkant of rij ik door de dorpjes. Het ene dorpje heeft wat, de andere heeft minder. Wat ze wel allemaal hebben zijn weinstubes en weinverkauf. Maar daarvoor is het natuurlijk ook een wijngebied. De ene keer rij ik over de B53 de andere keer over de L-wegen, welke wel rustiger zijn. Mijn enige doel is langs de Moezel te blijven rijden en dat is niet zo moeilijk.
 Onderweg geniet ik van het mooie weer en dito omgeving. Het is inmiddels ruim over de twintig graden gegaan. Af-en-toe stap ik even af voor een natje of droogje en om te genieten van de prachtige omgeving. Ik ben net Bernkastel-Kues gepasseerd en heb zin om een camping op te gaan zoeken. Het is inmiddels kwart voor vier en ik vind het welletjes geweest voor vandaag. Campings liggen aan de Moezel best wel dicht bij elkaar, dus het duurt maar enkele kilometer of een wegwijzer met een tentje erop komt in beeld. Ik ben in Erden bij een camping met de gelijknamige naam. Er is volop plaats op het tentenveld en vraag meteen hoe laat de receptie open is en naar de broodjesservice. Beiden vanaf half acht open en bemand, dus prima. Ja, ik leer snel ! Een half uur later staat mijn tent ingericht en wel met de opening naar de rivier. What a view.
  Op de achtergrond van de bovenstaande foto is de Möseltalbrücke waarover de E42 loopt zichtbaar. Deze komt net boven de druivenstammen uit. Ik neem een lekkere douche en beland daarna op het terras van de camping. Een bitburger van het vat laat ik me goed smaken. Vanavond eet ik hier want er staat currywurst op de kaart. Iets waarop ik me altijd wel tegoed doe als ik in Duitsland ben. Rond half tien verlaat ik het terras, hoewel het nog steeds heerlijk is buiten. Ik werp een blik op de kilometerteller en zie dat deze weer 201 kilometers verder staat dan bij mijn vertrek op de vorige camping. Voldaan zoek ik de slaapzak op en hoor in de tent die iets verder staat al gesnurk. Als ik daar maar niet wakker van leg, bedenk ik me. Het bleef slechts bij een gedachte.
dag 3.
Erden (D) - Euskirchen (D)
Zodra ik mijn ogen open doe zie ik een felle lichtstip door het tentdoek heen schijnen. Teken dat de zon al volop schijnt en dat is ook afgegeven voor vandaag. Tropische temperaturen tot tegen de 30°C; kortom prima weer om een stuk te gaan rijden. Ik rits de tent open en kijk meteen tegen de wijnheuvels en een schip dat over de Moezel vaart. Het vaart tegenstroom, dus moet het behoorlijk stampen. Een prachtig gezicht na een goede nachtrust. De snurkende buren zijn al aan het opbreken want zij gaan vandaag verder met de kano. Ooit heb wel eens een keer gekanood en is best wel leuk. Toch prefereer ik de scooter.
 Eerst maar even de verse broodjes halen, de camping betalen en daarna de wasbeurt en tandjes schrobben voordat het bivak wordt opgebroken. Zo gezegd, zo gedaan en rond kwart over negen staat de Kymco met mij daarop weer in volle glorie op de campinguitrit. Op weg in de richting van Koblenz.
Vandaag is de camping echt uitgezocht omdat ik in het gebied zal overnachten waar vorig jaar een hevige watersnood heeft plaatsgehad. Hierdoor is de infrastructuur maar ook campings, hotels e.d. nog steeds niet op orde. Het is een kleine tweehonderd kilometer rijden en weinig klimmen en dalen omdat ik de Moezel, daarna de Rijn en de Ahr volg. Hierdoor blijf ik relatief in de dalen rijden.
Het is nog steeds mooi rijden langs de rivier en zo nu en dan neem ik weer een brug naar de overkant ervan. Rond half elf bereik ik Cochem.
  Wat voor Cochem geldt, geldt ook voor alle andere bijzondere plaatsen langs de Moezel. De vele riviercruises zorgen voor drukte omdat na het ontbijt aan boord iedereen verzocht wordt van boord te gaan. Het personeel kan dan de hutten en de ontbijtzaal weer ordentelijk maken en klaarzetten voor de volgende activiteit. Een file van rolstoelen, rollators en andere hulpmiddelen sjokken en slenteren dan door de kleine plaatsjes en mogen dan weer om één uur aan boord. Dit betekent overvolle terrassen, straten en boulevards. Voor mij te druk dus rij gewoon verder naar een dorpje waar even geen kasteel is. Heerlijk rustig en je koffie heb je in no-time. Je kunt dan heerlijk genieten van het terras waar een enkeling vertoeft.
 Nadat een grosse Kaffee is verorbert, en omdat ik geen zoetekauw ben heb ik de taart overgeslagen, vervolg ik mijn weg in de richting van Koblenz. Er is nauwelijks verkeer op de weg en de volgende vijftig kilometer naar Koblenz verlopen vlot.
Nu heb ik me voor het vertrek al voorgenomen een foto te maken van de scooter bij de Deutsche Eck. Mijn ervaringen in Trier hebben me echter doen besluiten niet aan de zuidkant, maar aan de noordkant dit te proberen. Zoals eerder vermeld zijn steden niet mijn favoriet maar de route via de L416 is prima te doen. Op een eenvoudige wijze sta ik aan de noordkant van de Moezel en scharrel bij een supermarkt mijn lunch bijeen. Enkele minuten later zit ik op een bankje in het park te genieten van de zon en de simpele lunch. Aan de overkant van het water is het pretpark-achtige gebeuren en ik geniet van het zicht op het standbeeld van de keizer, de kabelbaan en het slot.
  Een cruiseschip draait vanaf de Rijn de Moezel op. Aan de overkant krioelende mensen die vertier kopen. Aan boord van het passerende cruiseschip vakantiegangers die allen dezelfde kant uitkijken. En ik? Ik geniet met volle teugen van dit alles.
Het is heerlijk vertoeven zo aan de waterkant. Lekker rustig en niet eens het idee dat ik in een stad ben. Zo dadelijk ga ik via het Rijndal naar Remagen. Na ongeveer 180 km de Moezel gevolgd te zijn, zal ik verder via de Rijn gaan. Daarvoor wil ik eerst over de Rijn heen om dan de L42 te volgen. Ik neem de Raffeisenbrücke bij Weissenthurm en blijf nu de weg volgen tot aan Linz. Daar de veerpont naar Remagen. Het is een geweldig mooie route die soms door de wijnvelden en dan weer langs de oever van de Rijn gaat. Onderweg voldoende mogelijkheden om iets te gebruiken en de Duitse weggebruikers zijn enorm hoffelijk als het om de medeweggebruikers gaat.
  Het dal van de Rijn is een stuk breder dan dat van de Moezel. Het wijngebied aan de Moezel is sterk aanwezig tussen Trier en Cochem. Daarna wordt het wat minder met kleinere velden en slechts op de zuidhellingen. Hier aan de Rijn staan er weer heel veel wijnstokken en dat blijft zo gedurende de gehele verdere reis langs de Rijn. Eenmaal aangekomen in Linz wacht ik even op de pont die me naar de overkant vaart.
 Vanaf de pont neem ik de weg naar Bad-Neuenahr en daar aangekomen doe ik wat boodschappen. Onderweg wordt ik geconfronteerd met het verschrikkelijke dat hier nog geen jaar geleden heeft plaatsgevonden. Wegen zijn door aardverschuivingen verzakt of niet meer aanwezig. De hele ondergrondse infrastructuur is zichtbaar en beschadigd. Puin, grind, afval, ontwortelde bomen, alles is nog zichtbaar. Er is echter ook al veel opgeruimd, hersteld of is men aan het herstellen.
In Bad-Neuenahr ga ik noordwaarts richting Rheinbach/Euskirchen. Bovenop een heuvel, in de middle of nowhere, staat ineens een gigantisch fabriekencomplex. Het blijkt de Haribo fabriek te zijn. Nu zijn goudbeertjes best lekker dus wil ik laten zien waar ze geboren worden.
 Rond half vier bereik ik de camping en maak ik kennis met de gastvrouw en gastheer. Aardige mensen die het leuk vinden gasten te ontvangen. De camping is een simpele boeren camping en de enige luxe is een koelkast in een gebouwtje waar gekoelde dranken in staan. Prijs 1 euro per stuk en het geld mag je in het eierbakje doen. Misschien wel wat primitief maar wel groots van vertrouwen en terug naar de basis. Voor mij meer dan voldoende.
 De tent staat inmiddels tussen de pruimenbomen en onder het genot van een heerlijk gekoeld biertje maak ik de aantekeningen van die dag. Het vroege avondzonnetje is nog heerlijk evenals de temperatuur.
Morgen staat de Eifel op het programma en dan weer naar de Belgische Ardennen. De weersverwachting is gunstig; bijna 30°C.
Terwijl ik nog wat met de campingbaas praat over de dingen die ik gezien heb, zegt hij mij dat ik maar eens naar het dorp Sweinheim moet lopen om te zien wat de vloedgolf heeft aangericht. Gewapend met fototoestel ben ik er heengegaan. Het moet heel verschrikkelijk zijn geweest. Hierbij enkele foto's van de resterende ravage.
   Teruggekomen op de camping was ik zeer onder de indruk van wat ik gezien heb. Het water heeft tot 1½ meter hoog gestaan. Nog bijna niemand in het dorp kan op de benedenverdieping wonen. Iedere auto die er nu staat is nieuw of nog geen jaar in het bezit. Er is een tekort aan bouwmaterialen en bouwvakkers om alles te herstellen. Sommige huizen zullen nooit meer hersteld worden. Mensen zijn nog steeds brodeloos zoals de eigenaar van het plaatselijke gasthaus en vele met hem.
Heel stil val ik in slaap.
dag 4.
Euskirchen (D) - Soumagne (B)
Nu ben ik een vroege vogel, maar tien over vijf is wel erg vroeg. Ik wentel me nog maar eens in mijn slaapzak en kan de slaap zowaar nog een keer pakken. Twee uur later word ik wakker, en dat vind ik een betere tijd. De zon staat waarschijnlijk al een poos aan de hemel, maar onder de pruimenbomen merk ik er niets van. Gisteren heb ik 194 kilometer gereden en vandaag zal ook ongeveer zo een reis zijn.
Na de ochtendrituelen en een ontbijt breek ik het kampement op en bepak de tweewielige ezel. Hoewel dit een beetje respectloze benaming van de trouwe scooter is. Hij doet het toch maar allemaal. Het 50 cc tweetakt motortje slaat weer meteen aan en na een beetje gas te geven rijden we van de camping af.
 De wegen zijn prima te berijden maar af-en-toe zijn bepaalde doorgaande wegen gestremd. Via Euskirchen bereik ik Zülpich en rond tien uur komt Heimbach al in zicht. Prima tijd voor wat koffie, en bij een restokiosk met terras aan de Ruhr geniet ik even later van een heerlijke dubbele espresso. Navraag leert mij dat ook hier nog de gevolgen spelen van de gebeurtenissen in 2021. Het zal de verdere dag telkens weer zichtbaar zijn. De kiosk is sinds twee weken weer open en langzamerhand gaan alle zaken weer draaien.
 Het toerisme moet weer op gang komen, maar de meeste reisorganisaties willen zekerheden. Daar dit natuurlijk (nog) niet geboden kan worden, blijft het toerisme weg. Het is daarom heel rustig naar de Eifel toe en ook in het gebied is het rustig, zal later blijken. Na de koffie en het gesprek rij ik verder en al neem de weg over de Ruhrseedam.
In de zon die aardig haar best doet ziet de Ruhrsee er geweldig uit. Strak blauwgroen water dat prachtig past bij de omgeving. De rondvaartboot ligt er werkloos bij en de talrijke jachtjes en zeilboten bevinden zich in de jachthaven i.p.v. op het meer. Duidelijk nog geen vakantieperiode en op deze woensdag ook weinig dagjesmensen.
 De bedoeling is dat ik over de Seestrasse, een binnenweg langs het water naar de Victor Neels Brücke rij en een bezoek aan Vogelsang breng. De Victor Neels brug is een hangbrug over een uitloper van de Ruhrsee. De brug is niet geschikt voor motorvoertuigen en kan lopend of fietsend worden overgestoken. Vogelsang is een oud NSDAP opleidingscentrum dat later gebruikt is als kazerne voor Amerikaanse militairen en sinds 2006 opengesteld is voor publiek.
Inmiddels ben ik al enkele borden gepasseerd dat de Seeweg afgesloten is, maar voorlopig is er niks aan de hand. Helaas blijkt toch na vier à vijf kilometer dat de weg ophoud te bestaan. Er is een gapend gat van enkele tientallen meters waar nu water staat. Aan de andere zijde zie ik dat de weg weer verder gaat. Er zit niets anders op dan terug te rijden en een andere weg te zoeken. Nu zal ik eerst naar Vogelsang gaan en rij via de L15, L249, de 265 en 266 naar Vogelsang. Het blijkt ook een mooie route met zeer steile hellingen en geweldig bochtenwerk.
  Komende vanaf de 266 kan ik me heel goed voorstellen als je in de dertiger jaren hier kwam, helemaal verwondert stond van het imposante bouwwerk. Het is absoluut niet druk en kan met de scooter tot in het park en bij de gebouwen komen. Allerlei accommodaties zijn er op het terrein. Slaapzalen, restaurants, sportfaciliteiten waaronder een zwembad, tennisvelden enz. Dan heb ik het nog niet over de fantastische ligging die uitkijkt op de vulkaaneifel. Ik bemerk dat ik onder de indruk ben van wat ik zie. De brommer parkeer ik aan het einde van de weg en loop te voet naar de Victor Neels brug. Het is slechts 800 meter lopen..... bergafwaarts.
   Na de brug over te zijn gegaan en een mooi overzicht over de Ruhrsee en Vogelsang te hebben, loop ik terug naar de brommer. Nu bergopwaarts met een motorjack aan, met 25°C en een hellingspercentage van 16%. Het valt niet mee, maar ben wel wat gewend. De motorjas gaat uit en lopen maar. Een echte kuitentrekker. Eenmaal bij de scooter ben ik toch lichtelijk bezweet en wat uitgeput. Een flesje water doet wonderen en binnen enkele minuten ben ik weer de oude. Ik neem nog wat foto's en vervolg mijn weg in de richting van Luik. Via de 106 en wat binnenwegen bereik ik rond één uur de grens bij de Hoge Venen. Hier gebruik ik de lunch en kijk terug naar een prachtige toer door de Eifel.
   De dalen zijn hier breder dan in de Eifel waardoor het minder steil is. De snelheid valt er desondanks nog steeds uit (25 km/h) maar voor een bepakte 50 cc tweetakt scooter mag dat wel. Via prachtige wegen en omgeving bereik ik Malmedy. Vandaaruit rij ik naar Stavelot en wil ik via Cascade de Coo naar Stoumont en dan door naar een camping in Wegimont. Helaas kan ik vanaf Coo niet naar Stoumont en wordt via Spa en Theux omgeleid. Hoewel deze weg wat langer is, is het een prachtige omgeving. Je rijdt dan ook nog langs het parcours Francorchamps dat je vanaf de weg ziet liggen.
Rond 16.00 uur bereik ik de camping en er is nog plaats. Vandaag kan ik weer tevreden terugkijken op een geweldige tocht. Ik heb veel gezien en weer veel indrukken opgedaan. Na een half uur staat de tent weer op de plaats en is het tijd voor een heerlijk Belgisch biertje.
dag 5.
Soumagne (B) - Oost Souburg (NL)
Vandaag is mijn laatste dag van deze toer. In de voorbereidingen dacht ik dat het misschien nog wel leuk zou zijn om Zuid-Limburg aan te doen. Dit idee ga ik voor later bewaren, dus vandaag rest mij slechts de rit naar huis toe. Zonder omwegen.
Op de telefoon, mijn trouwe wegwijzer, breng ik Herentals in via auto met ontwijken van snelwegen. De rit gaat via Herve en de Voerstreek naar Hasselt. Om half negen verlaat ik de camping en maak een laatste kennismaking met de vergezichten van de Belgische Ardennen. De wegen worden steeds rechter en vlakker en ook de scooter kan een goed tempo opbouwen.
 Bij Riemst ga ik via Alken, Herk-de-Stad en Diest in de richting van Herentals. Ongeveer tien kilometer voor Herentals programmeer ik de navigatie op 'huis'. De reis gaat verder via Lille (B), Malle en Brecht over de Kalmthoutse heide naar Putte en dan verder naar Hoogerheide om daar weer richting Zeeland te gaan.
Rond half vier rij ik het voortuinpad op en breng alle bagage naar binnen. Daarna zet ik Mycko in de garage en gun de trouwe stoere tweetakter een welverdiende rust.
Even later sta ik weer onder de eigen douche en bedenk dat dit ook weer heerlijk is.
In totaal heb ik gedurende deze 5 daagse toertocht ruim 1.100 km verreden. Ik heb 4 overnachtingen op campings gedaan en 6 keer getankt. Voor mij persoonlijk was het een overwinning om op deze manier te reizen. Ik heb tijdens het rijden veel gezien, meer gezien dan ik in een auto zie. De reis verloopt rustiger en ontspannen dan het rijden in een auto of ander snelrijdend voertuig. Gemiddeld heb ik zo'n zeven uren per dag op de scooter gezeten en was 's avonds niet uitgeput; dat ik wel ben na enkele uren autorijden. Daarbij heb ik meer meegemaakt dan ik in de verslagen heb geschreven. Indien mogelijk zou ik volgend jaar zeker weer een meerdaagse tocht willen maken. Waarheen ?
Surf gerust verder op deze website en lees er alles over.
± 1.050 kilometer
|
