| << Vorige |
4 dagen Eiffel en omgevingToeren en mooie stadjes bezichtigen
|
||
|
4 daagse Monschau-reis
Het is 5 uur in de morgen. Een broodje en kop koffie als ontbijt is dan eigenlijk al genieten. Vroeg, dat is het zeker, maar de voorpret van de dagen die me te wachten staan, is al een genot op zich. Voor mijn 60e verjaardag verraste mijn zoon me met een brommerreis naar Monschau in Duitsland. Vader en zoon, samen op pad met de 50 cc scooters, bepakt en bezakt, het avontuur tegemoet.
De reis is uitgestippeld en loopt vanaf Middelburg via Hoogerheide, Herentals, Hannuit en Hoei naar Monschau waar we logeren in een appartement van het complex 'Hier & Jetzt'. Een reis van iets meer dan 300 kilometer en ongeveer 40 kilometer langer dan de kortste route ernaar toe. De korte route wordt bewaard voor de terugreis. Rond zes uur rijden we weg uit de straat voor de eerste negentig kilometer.
Door ervaring met lange ritten, die door mij op de brommer zijn verreden, heb ik lering getrokken dat lange afstanden het eenvoudigst vol te houden zijn door deze in blokken te verdelen. Dit om het zitvlees en de mindset gezond te houden. Het eerste blok is het langst (90 km), het volgende blok is 75 km, daarna 60 km en daarna blokken van max. 50 km. In dit geval zullen de laatste twee blokken ca. 40 km zijn. Na ieder blok een pauze van tenminste 10 minuten. Je kan dit fijn afwisselen met koffie- of lunchbreaks.
Iedereen die van het Zeeuwse schiereiland Walcheren komt weet dat er eerst 60 kilometer gereden moet worden vooraleer je aan de reis begint. Telkens rijden we deze route met enige kleine routeverschillen zodat we ongeveer na anderhalf uur de afslag Hoogerheide hebben bereikt. Vanaf hier begint eigenlijk pas de reis. Via Hoogerheide, Huybergen en Kalmthout bereiken we Wuustwezel. De eerste 90 kilometers zitten erop. Tijd voor koffie en een broodje en even staan.....
 We staan aan de rand van een militair oefenterrein en hebben zojuist van een meneer vernomen dat hier onlangs nog een illegale rave-party is geweest. Het slot en de slagboom zijn ontzet en hij kwam kijken hoe erg de schade was. Na een paar rukken aan de slagboom stapte hij weer in de auto en reed weg. Mij benieuwen wat ermee gedaan wordt; ooit.....
Het inwendige der mensen is weer voldaan en ook het uitwendige weer in 'shape'. Tijd om het volgende blok te gaan rijden. Via Malle, Lille, Herentals en Aarschot komen we in de buurt van Tienen en blijken de 75 kilometers te zijn afgelegd. Inmiddels is het ook rond 'tienen' op de klok, dus het volgende broodje en laatste restje koffie laten we ons goed smaken.
Het volgende traject is ongeveer 60 kilometer en zal lopen via de N64. Enkele kilometers na de pauze verlaten we het Vlaamse gebied van België en komen in Wallonië. Dit is te merken aan het fietspad (eigenlijk fietsstrook) aan de zijkant van de weg. Deze houdt op te bestaan en vanaf nu moeten we over de weg rijden. Geen fietspaden of fietsstroken meer; eindelijk verlost van allerlei obstakels die op de Vlaamse fietsstraten soms overheersen. Even voorbij Hannuit zijn we op ongeveer 225 kilometer van huis en wordt het tijd om de derde stop in te lassen. De laatste broodjes gaan eraan geloven en de eerste heuvels worden genomen.
 De brommers rijden uitstekend ondanks de bepakking met spullen die we de komende dagen nodig hebben. Het is inmiddels half een en de temperatuur is zeer aangenaam om te rijden. Onderweg hebben we enkele druppels regen gehad, maar was echt de moeite niet. We boffen met deze weersomstandigheden. Ondanks de vakantieperiode, of wellicht dankzij, is het overige verkeer niet druk.
Na de pauze bestijgen we onze tweewielers weer die lekker ronkend de weg richting Huy (Hoei) opgaan. In Huy besluit ik op het laatste moment de bekende 'Muur van Huy' te nemen. Officieel mag deze weg niet gereden worden (behalve door renners tijdens wielerkoersen), maar ik besluit de verkeersborden te negeren en de smalle korte "bergpas" te nemen. Van de tweetakt Kymco is bekend dat de top behaald wordt. Dat heeft hij bewezen in eerdere lange tours. Van de viertakt Piaggio Liberty is dit nog onbekend.
Het gaat niet vlot (soms net onder de 10 km/h) maar beide brommers behalen de top. Even een plaatje hoe deze moeilijk te nemen bergweg er schematisch uitziet.
 Boven aangekomen even de klim geëvalueerd en ons ervan overtuigd dat als deze klim te nemen is, we alle verdere klimmen met een gerust hart aan onze machientjes kunnen overlaten.
We nemen de N66 en later de N638 die ons door de schilderachtige Belgische Ardennen voert met prachtige vergezichten en bosrijke omgeving. Via Sprimont rijden we naar Theux waar inmiddels de zon heerlijk schijnt en de thermometer de 24°C aantikt. Tijd voor een terrasje en een vers getapte trappist.
 Het is halverwege de middag. De reis is voorspoedig en snel verlopen. Door de pauzes op gezette tijden voelt het zitvlak nog niet helemaal murf en is de geest nog scherp. Tevens weet je wat er te wachten staat zodat in de pauzes alles tegelijk afgewerkt kan worden (hapje, drankje, sanitair, enz.) Vermoeidheid is niet aan de orde, hooguit een beetje 'roezig' door het windgeruis en de warmte in de helm. We zijn nog slechts 40 kilometer van het einddoel verwijderd. Via Jalhay en de hoge Venen-Eifel bereiken we de afdaling naar het in het smalle dal gelegen Monschau. Het appartement is snel gevonden en ligt aan het begin van het centrum. Op nog geen 10 meter daar vandaan kunnen we de bromscooters op een klein parkeerplaatsje stallen.
In de stad Monschau is parkeren niet gratis voor motorvoertuigen. Brommers zijn, in onze ogen, geen motorvoertuigen, dus laten we parkeergelden voor wat het is.
 Het is inmiddels vier uur geworden en met de pauzes meegerekend zijn we 10 uur onderweg geweest. Na ingecheckt te zijn hebben we een wandeling door het stadje gemaakt, een diner genoten en uiteraard het Duitse bier laten smaken. Het was snel tien uur en hoewel niet moe, toch roezig van deze reisdag. Tijd voor de nachtrust. Gutenacht. Bis Morgen.
Tweede dag
Het is nog vroeg als we wakker worden en het ontbijt wordt pas om negen uur gebracht. Wel lekker dat er ontbijt is, want op zondag is in Duitsland alles gesloten, maar wel vrij laat want we hebben best trek.
Vandaag maken we een brommerroute die niet zo lang is en besluiten tot het ontbijt een vroeg wandelingetje te maken in Monschau. Op het gemakje lopen we door de desolate straten van het stadje waarbij we opmerken dat sommige huizen wel wat verf of bewoning of invulling kunnen gebruiken. Het is bijzonder stil vanwege het vroege morgenuur en op enkele wandelaars na is er weinig leven te bespeuren.
We lopen de berg op naar de ruïne. Een fraai klimmend pad waarbij na iedere paar hoogtemeters het zicht veranderd. Vanaf een plateau met wat zitbanken en een vlaggenmast hebben we een mooi overzicht over het stadje dat de vorm van de kronkelige Ruhr volgt.
 Iets hoger dan het plateau ligt de ruïne en aan de andere kant van het steile Eifeldal de burcht.
  Zodra we weer in het dal zijn aangekomen bemerken we dat het hier iets frisser is. De zon heeft wat meer tijd nodig om het stadje te verwarmen. We kijken vanaf de brug in het water van de Roer die op dit ogenblik behoorlijk laag staat. Af en toe zien we een kleine vis (forel) die tegen de stroom in zijn weg probeert te gaan. Ook wij gaan ons weg richting het appartement. Enkele minuten later wordt ons ontbijt gebracht. Het blijkt een zeer rijk ontbijt te zijn van diverse broodjes, broodsoorten, hartig- en zoet beleg, vruchtensap en diverse melkproducten. Uiteraard ontbreken twee (hard)gekookte eitjes niet.
Het ontbijt heeft gesmaakt en inmiddels slaat de klokkentoren tien keer. We starten de brommers en gaan rijden. De eerste bestemming is Vogelsang. Een voormalig SS-instituut dat later door de Amerikanen en Belgen als kazerne gebruikt is. We willen via een tussendoorweg in plaats van de hoofdweg. Na enkele honderden meters worden wij echter door een boswachter er op geattendeerd dat er geen doorgaand verkeer mogelijk is. We besluiten terug te rijden en dan de hoofdwegen maar te volgen. Deze wegen zijn echter wat rechter en lopen dikwijls bovenlangs. Toch komen we zo nu en dan wel wat leuk bochtenwerk tegen. Overigens zijn de vergezichten en het rijden in de bosrijke omgeving al een heel groot genot.
We bereiken eenvoudig Vogelsang en gaan via de fietsweg naar binnen. Motorvoertuigen moeten namelijk een ticket uit de automaat halen vooraleer deze naar binnen kunnen. Uiteraard kan je hiermee later weer naar buiten (na betaling). Fietsers, dus wij vinden ook bromfietsers, mogen vrij naar binnen en parkeren.
Bij het eerste gebouw is meteen al duidelijk dat er geen half werk is geleverd. Een enorme bioscoop/theaterzaal met oorspronkelijk 1.200 stoelen (nu nog 800). En als men daar nog niet van onder de indruk is, wordt je het wel van de omvang van de gebouwen en het complex.
 Doordat het Amerikaanse leger vlak na de tweede wereldoorlog Vogelsang als kazerne in gebruik nam, zijn vele artefacten uitgewist. Zo is er nu een rond raam geplaatst op de plek waar eerder een hakenkruis stond.
 De wijdsheid en de omvang maakt diepe indruk. Evenals alle faciliteiten die, ook nu nog, aanwezig zijn.
   Vanaf Vogelsang zijn er fiets- en wandelroutes en na het zien van de Ruhrsee besluiten we een klein stukje van deze wandelweg te volgen richting het meer. De afdaling is behoorlijk stijl, maar het uitzicht over een deel van het meer wel heel mooi.
 En in de bergachtig gebied geldt de volgende regel: "wat je gedaald ben moet je ook stijgen". Hierbij is conditie van belang. Maar net als een brommer; het kost wat moeite, maar boven kom je!
 Het imposante complex hebben we ontdekt en voor nu gezien. De brommers worden weer gestart en rijden verder in de richting van Heimbach. Heimbach is een leuk klein dorpje aan de Roer dat met de vloed van enkele jaren geleden het zwaar te verduren heeft gehad. Inmiddels is alle zichtbare schade wel herstelt. Op deze mooie zondag is het dan ook erg druk in het dorp. Veel motorrijders toeren op zondag in het Eifelgebied en dat is te merken. Ook zijn er diverse oude race-auto's die een route hebben waardoor zo nu en dan een pruttelende hoestbui op wielen van het begin 1900 onze ogen passeert.
Op een terras aan de rivier drinken en eten we wat terwijl we genieten van het uitzicht, de mensen en de machines. Lopend gaan we terug langs de rivieroever om bij de burcht weer in het dorp aan te komen.
 Op het gemak rijden we rond de Ruhrsee waarbij we zowel in dalende als stijgende richtingen behoorlijk wat bochtenwerk hebben. De uiteindelijke eindbestemming is ons appartement waar we aan het einde van de middag arriveren.
's Avonds eten we in één van de vele restaurants die Monschau rijk is. Helaas zijn er vele op zondagavond dicht. We komen erachter dat dit stadje veel toeristen heeft, maar de meeste verlaten de stad voordat het etenstijd is. Hierdoor doen de meeste winkels en restaurants overdag goede zaken en sluiten om vijf uur de deuren. Desalniettemin hadden we een goede maaltijd tegen een billijk tarief.
Vandaag hebben we een kleine toer (70 km) gereden. Morgen doen we een toer de andere kant op (Belgische Ardennen) welke rond de 120 km zal zijn. Van alle indrukken, het buiten zijn en het lopen zijn we moe en hebben weinig moeite om de slaap te pakken.
De derde dag
Ken je dat ? Een vrachtauto met draaiende dieselmotor gaat stilstaan naast jou appartement. De stad moet op deze maandag weer bevoorraad worden en natuurlijk doen ze dit voordat een massa aan toeristenvolk de stad komt bezoeken. Hoewel ik al een klein moment wakker was, blijft Pjotr gewoon nog doorslapen. Even later stopt de motor. Een tiental minuten later start de vrachtauto opnieuw en gaat achteruit rijden. Dit is te horen aan de doordringende piepjes die regelmatig te horen zijn. Ik denk: "Pjotr zal daar vast wakker van worden". Het blijft slechts bij gedachten, want het zuchtende puffen van een slapende is nog steeds hoorbaar. Inmiddels is het ruim half acht; een mooie tijd om wakker te worden. Dat is overigens wel 'zo gepiept'.
Ik besluit op-en-neer naar de supermarkt in Simmerath te rijden voor broodjes en beleg. Een ritje van tien kilometer retour en ongeveer 25 minuten later ben ik weer in het appartement met ons ontbijt. We laten het ons goed smaken en hebben ook voorlopig voldoende hieraan. We zijn opgefrist, hebben een goede nachtrust en goed ontbijt gehad en uitgeslapen stappen we weer op de brommer.
We rijden in zuidwestelijke richting en gaan België binnen. De Malmedyerstrasse wordt de Ruhrstrasse. Bossen, heuvels, bochtige wegen en weinig verkeer op deze maandagochtend. Het is vakantietijd en dat is goed te merken. Via de brug over het stuwmeer van Robertville met een prachtig gezicht over het meer rijden we naar Malmedy. Vanaf hier gaat de rit via Stavelot naar Trois-Ponts.
 Trois-Ponts wordt ver van te voren op de verkeersborden aangegeven zodat je denkt in een behoorlijke stad terecht te komen. Wie dat echter denkt komt bedrogen uit. Het stelt niet zoveel voor en onze tocht gaat verder in de richting van Coo.
In mijn hele leven ben ik al verscheidene keren bij de watervallen geweest en vind het een pittoresk en leuk rustpunt. De omgeving is altijd wel levendig en ziet er goed onderhouden uit. We lopen daarom wat rond en inmiddels is het 11 uur en kunnen we wel een drankje gaan drinken. Maar eerst even foto's maken.
    Het is al redelijk van temperatuur en een drankje gaat er best in. De toeristenstroom komt inmiddels wat op gang en daarom is het voor ons de hoogste tijd om weer op te stappen. We hoeven niet zover naar het volgende punt, slechts enkele kilometers. In La Gleize is een museum over de slag die in deze omgeving in september 1944 tijdens WO II plaats heeft gevonden. De slag om de Ardennen ofwel 'The battle of the Bulge'. Vele museale stukken die in de oorlog ter plaatse gevonden zijn, zijn tentoongesteld. Een indrukwekkende film over de oorlogshandelingen van weleer en uniformen waarvan men weet wie ze gedragen hebben. Het is geen groot museum maar net groot genoeg om het niet saai te laten zijn en voor ons confronterend en indrukwekkend.
Gisteren waren we onder de indruk van de opkomst van het derde rijk. Nu zijn we onder de indruk van de ellende die dit teweeg heeft gebracht.
 Vandaag, evenals gisteren, hebben we weinig last van ons zitvlees. Gisteren een korte toer met twee lange rustpauzes en vandaag hebben we ook voldoende tijd om het op het gemakje te doen en rond te kijken. Vanaf het museum in La Gleize is het dertien kilometer naar de volgende stop. Spa ! Hier staat de grootste waterfabriek met de gelijke naam. Overigens niet ons favoriete drankenmerk.
We stoppen in het centrum voor een gouden spaatje met schuimkraag en bestellen er gelijk een mooie tweepersoons lunchplank bij. Genieten van de zon, de omgeving en de opgedane indrukken.
 We laten ons het goed smaken waarna we nog even verder het centrum in lopen. We zien dat dit oord getuigd van een chique mondaine historie. Het zijn echter vervlogen tijden. Het eens zo statige casino is geworden tot een triviale gok aftakeling. Het vele doorgaande verkeer en rommelige bouwdrift van recentere datum geven een warrige, vervuilde indruk. Maar wie oog voor details heeft en storende elementen kan filteren is er veel te zien. Als men in de buurt is, is het wel de moeite om even rond te speuren in dit stadje.
   We laten Spa voor wat het is en klimmen op de 50cc tweewielers. De route gaat via de chique villawijk Balmoral dat tegen de steile heuvel aan is gebouwd. Een straffe klim brengt ons ernaar toe (12 %). Hier bevinden zich ook de wellness baden en de hotels voor de beter gesitueerden onder de bevolking. Voor ons blijft het frappant te zien hoe in deze wijk alles netjes onderhouden is. Dat staat in schril contrast met de stad beneden.
Een klein kwartiertje ligt Spa achter ons en via de mooie bochtige weg gaan we via Jalhay naar Eupen. Onderweg komen we dan langs het stuwmeer Lac de la Gileppe. We nemen de moeite om even af te slaan. Een stuwmeer, blijft een dam met aan een kant veel water. Maar deze dam is wel een bijzonder mooie en we genieten van het wijdse en mooie uitzicht over het stuwmeer.
 Een majestueus bouwwerk en een indrukwekkend gezicht. Het belangrijkste kenmerk van de dam is een 13,5 meter hoge en 130 ton zware leeuw uit zandsteen. De leeuw staat boven op de dam en werd zo neergezet dat hij trots uitkijkt in de richting van de grens met het toenmalige Pruisen (Eupen). In de twee torens bevinden zich turbines die jaarlijks totaal 3,3 megawatt aan energie leveren. Vergeleken met de huidige techniek valt dit in het niet. Maar voor die tijd, zijn tijd ver vooruit.
Het stuwmeer dat 130 hectare groot is wordt gebruikt als drinkwaterbekken voor een groot deel van het noordoostelijke Ardennengebied.
Na dit bezoek rijden we via Eupen en over de 20 kilometer lange rechte weg over de Hoge Venen weer terug naar Monschau. Rond half zes arriveren we weer op bestemming en besluiten meteen naar een restaurant te gaan waar we toch een keer wilde gaan eten. Hier een foto van het eten.
  Zowel de forel als de schnitzel lieten we ons goed smaken. Natuurlijk moet vis zwemmen en is alleen drinken nooit zo gezellig. Dus de weizen smaakte niet onverminderd slecht.
Het was een mooie tocht vandaag. Een prachtige reis in totaliteit. Vader en zoon en twee brommers. Morgen de terugweg die we (deels) anders nemen dan de heenreis. We gaan dan de korte route nemen.
Vanaf Monschau nemen we de weg naar Eupen die we vandaag ook verreden hebben. Daarna via de Voerstreek (onderlangs Maastricht) naar Tongeren. Dan via Alken (onderdoor de brouwerij rijden), Herk-de-stad, Diest en Herentals waarna we de heenreisroute in omgekeerde richting verder afrijden. We gaan ook nu de reis opdelen in stukken. We beginnen met 80 km, daarna drie keer 60 km.
Zonder kleerscheuren kwamen we aan het einde van de middag thuis. Onderweg nog wel even een akkefietje gehad doordat het fietspad waarop we reden ineens ophielt te bestaan en we met behoorlijke snelheid van een hoge stoep afreden. Aan de andere kant van de smalle weg die we passeerden het stoepje weer op terwijl de snelheid nauwelijks was afgenomen. Niet best voor de banden en velgen maar gelukkig zonder al te grote gevolgen.
We hebben genoten en veel moois gezien. Soms indrukwekkend, soms bijna emotioneel, maar bovenal geweldig om te doen. Bedankt Pjotr dat je die ouwe heer van je zoveel plezier hebt gegund.
± 800 kilometer
|
