| Volgende >> |
3 dagen Vlaamse ArdennenVanuit Nederland naar de Vlaamse Ardennen en terug via Antwerpen.
|
||
|
1e dag van de Vlaamse Ardennentoer 2023
De weersvoorspellingen zijn even iets minder dan ik zou willen, maar het weer gaat haar eigen gang. Veel wind vanochtend als ik om 08.48 uur op de veerboot Vlissingen-Breskens sta. Ik ben de enige met een rijwiel en voorts nog één andere passagier die lopend aan boot gaat. Deze reis zal weinig opleveren voor de exploitant, denk ik zo.
 De wind staat pal west en dat betekent dat er een behoorlijke zijwaartse golfslag is die de catamaran behoorlijk laat dobberen. Gelukkig heb ik geen last van zeeziekte, maar kan me voorstellen dat anderen misselijk aan boord worden. Twintig minuten later sta ik aan de overkant en rij via Groede en Waterlandkerkje naar Aardenburg. Onderweg kom je soms wel eens verrassende plaatsnamen tegen zoals
 Zouden er scheermesjes in dit bier verwerkt zitten of sambal ? In ieder geval is Zeeuws Vlaanderen een mooie omgeving om doorheen te rijden. Het wijdse platteland waarbij de boomtoppen op de dijk, een watertoren of de windmolens langs de Nederlands-Belgische grens de enige hoogbouw is.
  Er was regen voorspeld en nu vallen er een paar druppels. Het blijft bij een paar druppels en op het gemakje rij ik door Sint Kruis. Een klein dorp met een korte gedrongen kerktoren met daarvoor een houten beeld van pater Gerard Paridaen. Deze pater uitte zich in kunstvoorwerpen. Wat hij niet zeggen kon (of mocht), zei hij met zijn kunst. Dit beeld geeft goed zijn gevecht weer met zichzelf, het geloof en de wereld.
  Vanaf hier rij ik naar Aardenburg. Ik bedenk me dat het al 48 jaar geleden is dat ik hier ben geweest. Het was tijdens schoolkamp van de basisschool als zesde klasser (nu groep 8). Bepaalde herinneringen komen weer bovendrijven evenals een deel van het clublied dat ik toen geschreven heb. Gek, dat je geheugen zoiets onbenulligs na al die jaren nog deels kan oprakelen.....
 Na Aardenburg, een alleraardigst vestingsstadje, doorgereden te zijn, wil google-maps me weer via een jaagpad sturen. Inmiddels weet ik dat in België bijna geen enkel jaagpad met een bromfiets (categorie B) bereden mag worden. Ik besluit daarom door Maldegem te gaan en dan de N44 naar Aalter te volgen. Ietwat saaie en kaarsrechte weg, maar het rijdt wel vlot door.
Via Aalter ga ik binnendoor naar Deinze. Een afwisselende weg die goed te berijden is en onderweg kom je dan ineens een paar rode stieren tegen. De kymco, mijn trouwe tweewieler die ik Mycko noem, mag op de foto met deze buffels.
 Vanaf Deinze volg ik de weg naar Gavere om via Zottegem naar Ninove te rijden. Inmiddels is het weer opgeknapt. Schijnt af-en-toe het zonnetje en tikt de thermometer soms 13 graden aan. Nog best wel fris, maar heel goed te doen. Je zou tijd en afstand vergeten. Op een bepaald moment vraag ik me af hoe ver ik nu gereden ben. Het plaatsnaambord op de volgende foto helpt aan dit gevoel mee.
 Dit dorp is niet zo heel groot. Enkele huizen, een kerk en natuurlijk wat stallen. Gelukkig dat het bijbelverhaal zich niet in België afspeelde. Want waar haal je in vredesnaam drie wijzen vandaan ;-).
Vanaf Ninove is het niet zo ver meer en weer wil google me via een jaagpad sturen. Ook nu trap ik er niet in en blijf gewoon de weg volgen. Rond drie uur kom ik op De Gavers, een provinciaal domein, waar ik de komende twee nachten zal vertoeven in een gehuurde blokhut.
Hierbij nog wat foto's van onderweg.
     2e dag Vlaamse Ardennen toer
Heerlijk geslapen in de blokhut. Beetje fris in de ochtend, maar met de kachel aan is het zo warm. Gisteren heb ik wat boodschappen gedaan zodat ik vanochtend voor het ontbijt de deur niet uit hoef. Voor vandaag plan ik weer een boodschappenmoment in voor morgen.
 De rit die ik vandaag ga rijden is de zogeheten 'gele lus' van de Vlaanderenroute voor fietsers. In origine is dit een (race)fietroute vanaf Oudenaerde naar Zottegem en terug. Niet over grote wegen maar over B-wegen en plaatselijke wegen. Hiervan zijn ook diverse kasseienwegen.
Ik stel de gedownloade GPS track van de route in en de app brengt mij naar het dichtstbijzijnde punt, in dit geval Eekhout. Daar aangekomen kijk ik hoe de routebordjes vermeld staan. Ik rij deze route namelijk tegen de stroom in zodat ik de racefietsers niet achter me aan heb. Het nadeel hiervan is dat je in de stad wel eens een alternatief moet zoeken (wat toch wel eens moet met een cat. B rijtuig) i.v.m. eenrichtingsverkeer.
De route gaat voor mij oostwaarts (tegen de rijrichting in) en de eerste heuvel is een feit. De Ledeberg. Dan door de stad (en ja, hier iets alternatief moeten rijden) maar toch kom ik weer mooi voor Zottegems muur (stijging van ongeveer 8%). Vanaf Zottegem via de vlakte en het glooiende landschap naar Zwalm. Het plaatsje dat genoemd is naar de gelijknamige beek die doorheen stroomt.
   Van Zwalm door het Munkebos in de richting van de rivier Schelde. Een deel van de route gaat dan over de Via Romana (Via Belgica) die van Boulogne naar Keulen heeft gelopen. Vele stukken zijn in dit gebied nog te berijden. Het zijn meestal kasseienwegen.
 Vanaf het viaduct over de Schelde volg ik (illegaal) een stukje over het jaagpad. Hier is de Schelde nog steeds een getijdenrivier (dus eb en vloed). Het verval is hier 4 à 5 meter tussen de getijden. Op de foto zie je het schip nog net boven de wal uitsteken.Vervolgs loopt de route door een mooi natland gebied waar diverse vogels hun (broed) gebied hebben naar Zingem.
 De route blijft door het mooie Vlaanderse landschap kronkelen met de typisch Vlaamse boerderijen die al honderden jaren dienst doen. Sommigen zijn carré boerderijen, anderen de typisch lange, lage boerderijen. Kleine dorpjes, buurtschappen en gehuchten volgen elkaar op, soms verscholen tussen het groen of prominent op de hoogste top. De weg gaat soms ook steil naar boven of beneden en in deze omgeving zijn korte felle hoogteverschillen tot 18 % zeker geen onbekende fenomenen.
 De wielerklassieker Ronde van Vlaanderen staat bekend om het slopende van de korte hellingen, de harde wind over de vlakten en de kasseienwegen waar de renners zich stuk op bijten. Voor de bromfiets is het echter een ideale omgeving vanwege de rust, de mooie omgeving en de korte stukjes waardoor de snelheid 'in toom' houden één belangrijk onderdeel van de route is.
 Via Wannegem-Lede en Wortegem (bekend van de citroenjenever) gaat de route naar het hart van de ronde van Vlaanderen. De stad Oudenaerde kleurt één keer per jaar naar wielerhoofdstad van België. Een leuke stad om even in rond te wandelen en het is al rond de klok van één uur, dus een hapje en drankje zal best smaken.
  Na het inwendige van de mens en boodschappen te hebben gedaan, gaat de rit verder. Uiteraard ook hier enige aanpassingen i.v.m. de verboden voor de bromfietsers. Al snel ben ik de stad uit en steek de Schelde over naar Ename. Deze plaats leent zijn naam aan een bier dat ik enorm kan waarderen. Tegenwoordig wordt het gebrouwen door de Roman brouwerij in de plaats Mater (in de buurt van Oudenaerde). Ik besluit even bij de kerk van Ename af te stappen voor een leuke en overbekend tafereeltje.
  Wat jullie op de foto van het middelste beeld niet zien is een heerlijk oud Belgisch brommertje. Een Flandria. Dus even close-up.
 De route gaat verder naar Horebeke. Het stijgen en klimmen blijft onophoudelijk doorgaan. Geen haarspeldbochten, maar kronkelend langs bosage, grasland, weiland, rijdend door holle wegen en gehuchten met soms alleen een paar boerderijen en een kerk.
 Onderweg kom je dan ineens een heuvel af en draait de weg scherp naar rechts. In mijn ooghoek zie ik nog net een prachtige oude watermolen, de Bostmolen genaamd. Meer dan een plaatje waard!
  De route voert verder door het nog steeds niet vervelende Oostvlaamse gebied. Uiteindelijk kom ik weer bij het punt waar ik de route begon. Het is nu halverwege de middag en heb 125 kilometer verreden. Nog enkele sfeerbeelden van de route.
    Omdat het nog vroeg is besluit ik door te rijden naar Geraardsbergen en daar wat rond te kijken. In Geraardsbergen staat de Bartholomeuskerk die ik ook nog bezocht heb. De kerk is zeker een bezoek waard. Neo-gotische architectuur en een rijke versiering binnenin. Met name de tot heuphoogte reikende tegels vallen mij op. Dit soort betegeling doet me denken aan de betegeling die ook in het Moorse kasteel in het Spaanse Sevilla voorkomen. Wat me in deze kerk ook opvalt is dat de hekken naar de altaren in de zijkoren allemaal toegankelijk zijn. Hierdoor kan je de altaren van voren aanschouwen i.p.v. opzij. Daar ik het nemen van foto's in kerken nooit met flits doe, zijn de foto's wat onderbelicht en bewogen.
    De markt in Geraardsbergen vormt een leuk geheel met het stadhuis, wat oudere gebouwen en levendigheid. De winkelstraat is echter zoals in vele provinciesteden en ademt weinig sfeer. De kunstacademie die tussen de winkels staat is een markant gebouw. Volgens mij moet er meer zijn in dit stadje, maar dat wil ik graag nog eens een andere keer ondervinden. Oh ja, wist je dat Geraardsbergen ook een manneke pis heeft ? Het staat bij het stadhuis.
   Vanaf Geraardsbergen rij ik weer naar de blokhut na een mooie, en ook wel wat vermoeiende, dag. De hele dag in de buitenlucht..... dat wordt lekker slapen.
De terugreis van drie dagen Vlaamse Ardennen
Om half negen staat Mycko gepakt en bezakt klaar om te vertrekken. Nog even een bezem door de blokhut halen en een laatste controle of alles op de scooter zit.
Aanvankelijk heb ik de gedachte om via Mechelen te rijden om aldaar nog even wat rond te kijken. Aan het weer zal het niet liggen. Het is wel fris (de scooter was bevroren), maar het zonnetje doet al haar best om het aangenaam te maken. Toch besluit ik rechtstreeks via Antwerpen naar huis te gaan. De tas die ik achterop heb wil ik niet op de scooter laten staan terwijl ik Mechelen ga bezoeken en om deze mee te sjouwen, daar heb ik ook geen behoefte aan. Dus daarom rechtstreeks naar huis.
Ik stel Google maps in op 'thuis' en "per auto", snelwegen vermijden. Ik heb bemerkt dat dit het beste is in België. Er zijn slechts enkele stukken in België die autoweg zijn zonder naastgelegen fietspad of fietsstrook. Dus via Erpe-Mere, Lokeren en Sint Niklaas rij ik Antwerpen binnen. Juist op tijd besef ik dat de Waaslandtunnel zo een stukje autoweg is. Er is ook geen mogelijkheid om anders dan in een auto of motorfiets deze tunnel onder de Schelde door te nemen. Alternatieven zijn door de sint Annatunnel of de Kennedyfietstunnel. Beide tunnels zijn moeilijk bereikbaar en voor de grote scooter een ware hindernis om te nemen. Daarbij zijn de liften wel eens stuk (dateren uit 1931) zodat je niet door de tunnel kan. Ook het duwen van de scooter door de tunnel is een behoorlijke opgave. Ik verkies daarom om gebruik te maken van de pont Kruibeke-Hoboken. Deze (gratis) pont brengt je in enkele minuten naar de overkant. Het enige jammere is dat de dienstregeling slechts 2 keer in het uur is. En laat ik net aankomen als de pont los van het ponton is. Dus een half uurtje wachten. Tijd om wat foto's te schieten.
  Rond half twaalf ben ik aan de overkant in Hoboken en nog geen tien minuten rij ik het centrum van Antwerpen door. Tegenwoordig zijn alle fietspaden in en rondom Antwerpen verboden voor cat. B. Vandaag schiet de Scheldekaai ontzettend op en rij ik in no-time het havengebied in. Vanwege het vele en drukke vrachtverkeer aldaar, is cat. B op fietspaden verplicht. Ook dit schiet op hoewel bij ieder in- en uitrit wel wat manouvreerwerk moet plaatsvinden.
In het havengebied staat een chauffeurscafe The Club genaamd. Ik ben daar eerder voorbijgereden maar nu het voedertijd is, stop ik daar maar eens. Ongelofelijk wat er allemaal te krijgen en te beleven valt. Voor de prijs van € 6,= bestel ik een half stokbroodje pittige preparé met warme kip. Het blijkt een ruim bemeten pistolet (150 gr.) besmeerd met preparé, samuraisaus en een gebraden kipfilet in stukjes. Ik had een reuze trek maar helaas moest ik een gedeelte laten staan. Het was teveel voor deze jongen. Dit adres zal ik zeker onthouden.
Na deze worsteling stap ik weer op en rij in twee uur naar huis. Het eerste half uur rij ik nog door het havengebied om via Zandvliet, Ossendrecht en Rilland weer op de oude vertrouwde rijksweg richting 's-Gravenpolder te brommeren. Dan via Nisse en Nieuwdorp naar huis. Klokslag half drie stap ik de drempel over.
Een prachtige reis van slechts 453 kilometer in het totaal waar ik de Kymco heb kunnen uitproberen voor de Deutschland Erlebeniss 2023 waaraan ik ga deelneem. Deze is over drie weken en dan zal de tocht naar Wuppertal gaan met daar nog wat kilometers. Ik verwacht dan een totale 1.000 km in deze vier dagen te rijden. Alle vertrouwen dat Mycko dat zonder problemen volbrengt.
± 360 kilometer
|
